Skip to content
Home » Κάποτε κακοποιητικός συγγραφέας, τώρα δήθεν πολέμιος της πατριαρχίας

Κάποτε κακοποιητικός συγγραφέας, τώρα δήθεν πολέμιος της πατριαρχίας

    Κάποτε κακοποιητικός συγγραφέας, τώρα δήθεν πολέμιος της πατριαρχίας

    Published

    Κάποτε κακοποιητικός συγγραφέας, τώρα δήθεν πολέμιος της πατριαρχίας

    Published
    Η Πελιώ Παπαδιά διηγείται μια «καλοκαιρινή ιστορία» όταν έγινε μάρτυρας της κακοποιητικής συμπεριφοράς ενός τότε ανερχόμενου, σήμερα πολύ γνωστού, συγγραφέα

    Ο διάβολος εγγύηση θα πληρώσει κι ο πρώτος δολοφόνος θα γλιτώσει.*

    Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν έτυχε να παραθερίζω στο ίδιο μέρος με έναν συγγραφέα που σήμερα έχει πέραση, δημόσιο λόγο και χιλιάδες followers, fans και λοιπούς σφουγγοκωλάριους.

    Τότε ήταν αναγνωρίσιμος σε ελάχιστους. Προφανώς δεν συνειδητοποιούσε ότι υπήρχε μια εικοσάχρονη κάμπερ-φρικιό (εκείνος έμενε στα πέριξ, σε κάτι ελεεινά rooms to let) στη διπλανή πετσέτα, στο διπλανό κύμα, το διπλανό τραπέζι, στη διπλανή μπάρα, που γνώριζε καλά ποιος ήταν. Και μάλιστα τον θεωρούσε ταλαντούχο γραφιά. Ίσως και να τον θαύμαζε λιγουλάκι…

    Μόλις τον πρωτοείδα, ήθελα να πάω να του μιλήσω, μα ντράπηκα. Ευτυχώς, διότι αναθεώρησα την άποψή μου για την πάρτη του μέσα σε λίγη ώρα. Για την ακρίβεια, τρόμαξα με τον τρόπο που μιλούσε ο τύπος στην κοπέλα που τον συντρόφευε τότε. Σημείωνα νοερά πόσο την εξευτέλιζε.

    Έπεφτε λεπτό το λεπτό στα μάτια μου ο ανερχόμενος «διανοούμενος». Ήταν μέρα νύχτα λιώμα και μες στα νεύρα. Ξεσπώντας στο λίγο μεγαλύτερό μου κοριτσόπουλο, που έσκυβε το κεφάλι και τον ανεχόταν.

    Την τρίτη ή την τέταρτη ημέρα των επεισοδίων, σε ένα παραλιακό ταβερνάκι, δεν άντεξα. Γύρισα και του είπα -αν και τότε δεν αντιμιλούσα ακόμη δημόσια- «σταμάτα, μαλάκα, αλλιώς θα φωνάξω την αστυνομία». Ήταν όταν πήγε να χειροδικήσει εναντίον της συντρόφου του που έκλαιγε διαρκώς!

    Εκείνος με σκυλόβρισε με ρεπερτόριο που με ξεπερνούσε (όσοι με ξέρετε γνωρίζετε πως ελάχιστες βωμολοχίες με ξεπερνούν) και προτού εμπλακεί και άλλος κόσμος, μάζεψε τη δύσμοιρη συνοδό του, τραβώντας την κυριολεκτικά από το χέρι, και έφυγαν προς τα παρακείμενα ενοικιαζόμενα.

    Δεν το(ν) ξεχνάω ποτέ. Το εν λόγω συγγραφέα έχω συναντήσει πολλάκις σε κοινωνικές εκδηλώσεις και απομακρύνομαι εντελώς συνειδητά στην άλλη άκρη του χώρου.

    Ας είχε τα @ρχίδια να πει δημόσια «κάποτε κακοποιούσα κι εγώ γυναίκες, αλλά κατάλαβα ότι είμαι ηλίθιος, φαλλοκρατικό γουρούνι και κομπλεξικός»

    Φυσικά διάβασα κείμενά του αυτά τα 20+ χρόνια που έχουν περάσει. Αλλά δεν μπόρεσα να τα ευχαριστηθώ. Ακόμη κι αν κάποια μου άρεσαν, τα παρατούσα.

    Αυτός ο τύπος, μετά το #ΜeΤoo, δημοσιεύει κάθε τόσο κείμενα γεμάτα φεμινιστικό οίστρο. Ντρέπομαι και λυπάμαι. Ντρέπομαι για την υποκρισία μας (γιατί αν τον έχω πάρει χαμπάρι εγώ, προφανώς ξέρουν τι κουμάσι είναι οι περισσότεροι του χώρου του κι όμως τον προσκυνούν).

    Και λυπάμαι τις μετέπειτα συντρόφους του. Δεν νομίζω ότι αλλάζει έτσι ο άνθρωπος. Δεν νομίζω ότι εκείνος ο κρετίνος έχει μεταμορφωθεί σε πασιονάρια της συντριβής της πατριαρχίας και σε γκουρού του #notallmen, των απανταχού μη κακοποιητών.

    Ας είχε τα @ρχίδια να πει δημόσια «κάποτε κακοποιούσα κι εγώ γυναίκες, αλλά κατάλαβα ότι είμαι ηλίθιος, φαλλοκρατικό γουρούνι, κομπλεξικός, ζήτησα συγνώμη από την καθεμιά προσωπικά, έκανα χρόνια ψυχανάλυση και από δω και μπρος θα σέβομαι τις γυναίκες και θα τάσσομαι πάντα στο πλευρό τους». Τότε θα απαιτούσα κι εγώ μια συγνώμη κι αν την έδινε, θα του έσφιγγα το χέρι. Θα του έλεγα «chapeau».

    Θα ήταν από τους μοναδικούς του είδους τους. Αλλά δεν τα έχει· είναι @ρχίδι.

    •••

    *O τίτλος προέρχεται από στίχο του τραγουδιού «Ελένη Τοπαλούδη» του Φοίβου Δεληβοριά.

    Picture of Πελιώ Παπαδιά
    Η Πελιώ Παπαδιά είναι αρχισυντάκτρια στο free press «Τaλκ» και στην ιστοσελίδα www.talcmag.gr

    MORE STORIES