Skip to content
Home » Κατηγορούμενη για υποθέσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας

Κατηγορούμενη για υποθέσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας

    Κατηγορούμενη για υποθέσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας

    Published
    Ο Αντώνης Μανιτάκης, η Ευτυχία Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου και η Ευτέρπη Μαρκή στα μέσα της δεκαετίας του ’90

    Κατηγορούμενη για υποθέσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας

    Published
    Ο Αντώνης Μανιτάκης, η Ευτυχία Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου και η Ευτέρπη Μαρκή στα μέσα της δεκαετίας του ’90
    Η Ευτέρπη Μαρκή γράφει στο Short Stories για δύο υποθέσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας στις οποίες βρέθηκε κατηγορούμενη, εξαιτίας της σύγκρουσής της την πρώτη φορά με παράγοντα της Εκκλησίας και τη δεύτερη με συμφέροντα μεγαλόσχημων

    Κατά τη διάρκεια της θητείας μου στην Αρχαιολογική Υπηρεσία βρέθηκα κατηγορούμενη δύο φορές, την δεκαετία του ’90, με βαριές κατηγορίες.

    Την πρώτη ύστερα από μήνυση του διοικητικού συμβουλίου του Οργανισμού του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, επικεφαλής του οποίου ήταν ο τότε προϊστάμενος του ναού πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης. Το ΔΣ του ναού με κατηγόρησε ως περιθωριακή και εχθρό της Εκκλησίας. Η κατηγορία φυσικά ήταν ανύπαρκτη στον ποινικό κώδικα, όπως με πληροφόρησε ο δικηγόρος στον οποίο απευθύνθηκα.

    Αφορμή υπήρξε η προσπάθειά μου να διακοπούν, με τη συνδρομή της αστυνομίας, οι αυθαίρετες εργασίες συντήρησης στο παρεκκλήσι του Αγίου Ευθυμίου και ανάλογες παρεμβάσεις του πρωτοσύγκελου στην κρύπτη του ναού.

    Το τηλεφωνικό σήμα που στείλαμε δεν επιδόθηκε. Οι εργασίες συνεχίζονταν. Έτσι κατάγγειλα το γεγονός στις εφημερίδες και δημιουργήθηκε σάλος. Ο πρωτοσύγκελος μου είχε πολλά μαζεμένα. Γιατί αντιτάχτηκα σθεναρά –με συμπαραστάτη μια ομάδα ενεργών πολιτών με επικεφαλής τον Αντώνη Μανιτάκη– και στην προσπάθειά του να μετατρέψει τη Ροτόντα σε προσκυνηματικό ναό.

    Απολογήθηκα με υπόμνημα, το οποίο συνοδευόταν από πολλές επιστημονικές μου μελέτες που αναφέρονταν στη διάδοση του χριστιανισμού στη Θεσσαλονίκη. Εξέφραζα την απορία πώς είναι δυνατό να χαρακτηρίζεται εχθρός της Εκκλησίας κάποιος που ασχολείται επιστημονικά με ανάλογα θέματα.

    Στη συνέχεια υπέβαλα με τη σειρά μου μήνυση κατά του πρωτοσύγκελου για προσβολή της προσωπικής και οικογενειακής μου τιμής. Έτσι έγινε και αυτός κατηγορούμενος με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εκλεγεί επίσκοπος. Απαλλαχτήκαμε και οι δύο με βούλευμα δύο χρόνια μετά.

    Στη δεύτερη περίπτωση εξακολουθώ να είμαι κατηγορούμενη. Συγκατηγορούμενές μου η αείμνηστη προϊσταμένη μου Ευτυχία Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου και μια –συνταξιούχος σήμερα– αρχιτεκτόνισσα της εφορείας. Αφορμή η άδεια εκσκαφής και ανέγερσης του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης που υπογράψαμε, παραβλέποντας ότι βρίσκεται κοντά στον κηρυγμένο υποθαλάσσιο όρμο του Κελλαρίου.

    Με αφορμή την κήρυξη του όρμου, μια ομάδα κατοίκων της περιοχής εμπόδιζε όλες τις προσπάθειες ανέγερσης οικοδομών στη γειτονιά τους.

    ο πρωτοσύγκελος και η Ευτυχία έφυγαν, έρχεται και η δική μας σειρά, αλλά ακόμη μας βαραίνει εκείνη η «παράβαση καθήκοντος προς ίδιον όφελος»

    Αλλά ας αναφερθώ στα γεγονότα. Το Σάββατο της Αποκριάς του 1994 τηλεφώνησε σπίτι μου μια ειρηνοδίκης ζητώντας να πάω επειγόντως την Τρίτη να απολογηθώ, γιατί βαρύνομαι με πολύ σοβαρές κατηγορίες. Όταν τη ρώτησα ποιες ήταν αυτές, μου απάντησε: «Παράβαση καθήκοντος προς ίδιον όφελος». Της απάντησα: «Δηλαδή τα πήρα χωρίς να το ξέρω».

    Την Τρίτη πήγαμε με την Ευτυχία και τη Φαίνη στο γραφείο της δικαστίνας, χωρίς να συμβουλευτούμε δικηγόρο, αθώες και ανυποψίαστες. Κατά τη διάρκεια της κατάθεσής μου όμως η ανακρίτρια προσπαθούσε να με τρομοκρατήσει. Επαναλάμβανε δε σε όσους τη διέκοπταν –είτε τηλεφωνικά είτε με την παρουσία τους– ότι ασχολείται με «μια πολύ σοβαρή υπόθεση». Άρχισα να υποψιάζομαι πράγματα.

    Περιμένοντας να ολοκληρώσει και η τρίτη συνάδελφος την κατάθεσή της, είδαμε να βγαίνει κραυγάζοντας από διπλανό γραφείο ένας έξαλλος κύριος, ο οποίος, μάθαμε, ήταν ο διευθυντής Πολεοδομίας Θεσσαλονίκης. Ωρυόταν κατακόκκινος πως δεν θα αφήσει να τον καταστρέψει ο Κ. – ένα όνομα άγνωστο σ’ εμάς. Όπως πληροφορηθήκαμε αργότερα, αναφερόταν στον πρόεδρο εφετών Θεσσαλονίκης, ο οποίος κατοικούσε απέναντι από το Κελλάριον.

    Το Μέγαρο κτίστηκε, ο Κ. μετακόμισε στο Πανόραμα –δεν ξέρω αν ζει–, ο πρωτοσύγκελος και η Ευτυχία πέθαναν, έρχεται και η δική μας σειρά, αλλά ακόμη μας βαραίνει εκείνη η «παράβαση καθήκοντος προς ίδιον όφελος».

    banner_300_250
    Picture of Ευτέρπη Μαρκή
    Η Ευτέρπη Μαρκή είναι επίτιμη έφορος αρχαιοτήτων

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Μαρκή_ Η εισβολή στην Κύπρο, τα αρχαία και το εγκεφαλικό του μπαμπά μου shortstories.gr
    Short

    Η εισβολή στην Κύπρο και το εγκεφαλικό του μπαμπά μου

    Η Ευτέρπη Μαρκή γράφει στο Short Stories για την ημέρα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο που τη βρήκε σε μια ανασκαφή στη Θεσσαλονίκη, για τις εργασίες προστασίας των αρχαίων, αλλά και για το εγκεφαλικό που έπαθε ο Μικρασιάτης πατέρας της

    Μαρκή_Η Κατερίνα Ρωμιοπούλου, το Γενή τζαμί και ο Ηλίας ο εργάτης SHORTSTORIES
    Short

    Η Κατερίνα Ρωμιοπούλου, το Γενί Τζαμί και ο Ηλίας ο εργάτης

    Η Ευτέρπη Μαρκή γράφει στο Short Strories για την πρόσληψή της στις 21 Απριλίου 1973 στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης και για ένα περιστατικό που συνέβη στο Γενί Τζαμί και την έφερε κοντά με τον Ηλία, έναν ξεχωριστό εργάτη

    Ο Χρήστος, ένας ιδιαίτερος εργάτης ανασκαφής, που οι φασίστες τον φώναζαν μπάσταρδο
    Short

    Ο Χρήστος, ένας ιδιαίτερος εργάτης ανασκαφής, που οι φασίστες τον φώναζαν μπάσταρδο

    Η αρχαιολόγος Ευτέρπη Μαρκή γράφει στο Short Stories για έναν εργάτη ανασκαφής με σκοτωμένο αντάρτη πατέρα, δύσκολα παιδικά χρόνια και απολυτήριο στρατού λόγω υστερίας και για την περιπέτεια της μονιμοποίησής του

    Efterpi Marki_mia anaskafi tou 1972 στο Βαρδάρι
    Short

    Χριστούγεννα του 1972 σε μια ανασκαφή στο Βαρδάρι

    Η Ευτέρπη Μαρκή αναπολεί στο Short Stories τα Χριστούγεννα του 1972, όταν ως νέα αρχαιολόγος γνώρισε το Βαρδάρι και τους ανθρώπους του, με αφορμή μια σωστική ανασκαφή στα δυτικά τείχη της Θεσσαλονίκης