Skip to content
Home » Ο Μπέρνχαρντ κι εμείς: Ανάμεσα σε λέξεις και σιωπές

Ο Μπέρνχαρντ κι εμείς: Ανάμεσα σε λέξεις και σιωπές

    Ο Μπέρνχαρντ κι εμείς: Ανάμεσα σε λέξεις και σιωπές

    Published
    Ο Γιάννος Περλέγκας και η Χριστίνα Σουγιουλτζή

    Ο Μπέρνχαρντ κι εμείς: Ανάμεσα σε λέξεις και σιωπές

    Published
    Ο Γιάννος Περλέγκας και η Χριστίνα Σουγιουλτζή
    Η Χριστίνα Σουγιουλτζή γράφει στο Short Stories για τη συνάντηση με τον Μπέρνχαρντ μέσα από την κωμωδία «Η δύναμη της συνήθειας», που σκηνοθετεί ο Γιάννος Περλέγκας και στην οποία συμμετέχει η ομάδα σύνθετων σωματικών παραστάσεων «κι όμΩς κινείται»

    Η Δύναμη της συνήθειας. Δύο μέρες πριν από την αρχή. Πάντα προσπαθούμε να προλάβουμε τον χρόνο. Όσο και να φροντίζεις, όσο και να κανονίζεις, να προβλέπεις, οι αποκαλύψεις και τα ναυάγια συμβαίνουν την τελευταία στιγμή. Και πρέπει να κάνεις κάτι. Ανατροπές και αδέσποτες δυνάμεις. Τη μανία την εμπιστεύεσαι. Ο Γιάννος έχει μανία με τον Τόμας Μπέρνχαρντ. 

    Από πέρσι έχει ξεκινήσει να συμβαίνει αυτή η πρόβα. Δεν φανταζόμουν αρχικά ότι ο βαθμός εμπλοκής μου/μας θα ήταν τέτοιου τύπου. Να μιλάμε δηλαδή το κείμενο. 

    Η ερώτηση είναι πάντα η ίδια. Γιατί κάνουμε, γιατί γίνεται μια παράσταση;  

    Γιατί λες στον άλλο άνθρωπο «έλα εδώ σήμερα το βράδυ, κάθισε μαζί μας για δύο ώρες, έχουμε να σου πούμε κάτι». Εμείς και ο Τόμας Μπέρνχαρντ. Ή, καλύτερα, ο Τόμας Μπέρνχαρντ και ό,τι καταλαβαίνουμε από αυτόν. Περίεργη αυτή η εγγύτητα. Ένα εντελώς ξένο πρόσωπο. Ένας πεθαμένος άνθρωπος ανάμεσά μας. Με τις σκέψεις του, τις μεθόδους του, τις θελήσεις του. Ό,τι μπορούμε να μαντέψουμε από αυτόν.

    Αναρωτιέμαι κάθε μέρα αν θα του άρεσε η παράσταση. Θα μας συμπαθούσε άραγε;

    Πέντε μέρες μετά την πρεμιέρα. Ακόμη υπάρχει αγωνία. Μακάρι να έφευγε κάποτε. Είναι καλή η παράσταση; Καταλαβαίνουν; Έρχονται μαζί μας σε αυτό το ταξίδι; Ή τους έχουμε απέναντι να μας παρατηρούν; 

    Πάντα η προετοιμασία υπόσχεται. Η περίοδος των προβών, όσο εξοντωτική κι αν είναι, υπόσχεται μια κατασκευή.  

    Αλλά τώρα έχεις να κάνεις με μια πραγματική συναλλαγή. Θα έρθουν, όσοι είναι να έρθουν, για μία φορά και ό,τι γίνει. Ό,τι καταφέρει να γίνει μέσα σε δύο ώρες. Μετά θα είναι αργά, θα έχουν φύγει, δεν μπορείς να διορθώσεις. Δεν μπορείς να το ξαναπάρεις, δεν μπορείς να είσαι αλλιώτικος.

    Όλα παράσταση είναι. Με την έννοια της ανάγκης της απεύθυνσης, της επικοινωνίας, της μορφοποίησης του εαυτού. Κάθε Εγώ υπάρχει μέσα από τους Άλλους

    «Τελειοποιείστε την τέχνη σας εδώ, στον δικό μου θίασο» λέει ο διευθυντής του τσίρκο στον ζογκλέρ του θιάσου αναφερόμενος στο νούμερο με τα πιάτα. Ποια τελειοποίηση! Απλώς βελτιωθείτε, γίνετε καλύτερος.

    Από την αρχή των προβών δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί στη δομή του έργου υπάρχουν αυτά τα πρόσωπα. Αυτοί οι βουβοί ρόλοι, αυτοί που ακούν και δεν μιλάνε. Επαναλαμβάνουν κάπου κάπου κάποια λέξη ή φράση. Ο κλόουν ακούει τον θηριοδαμαστή, η ακροβάτισσα τον παππού της.

    Αυτά τα αινιγματικά πρόσωπα που δεν ξέρεις τι σκέφτονται και σε τι αντιδρούν. Είναι μια συνθήκη παράστασης μες στην παράσταση. Τελικά τι κάνει κανείς για τον εαυτό του και τι κάνει για να το δουν, να το ακούσουν τα άλλα πρόσωπα. Τι απευθύνει κανείς στον εαυτό του και τι απευθύνει στους γύρω του.

    Όλα παράσταση είναι. Με την έννοια της ανάγκης της απεύθυνσης, της επικοινωνίας, της μορφοποίησης του εαυτού. Το κάθε Εγώ υπάρχει μόνο μέσα από τους Άλλους, την κατανόηση και τη συμπάθειά τους.

    Είναι η μεγάλη ανάγκη μας να υπάρξουμε εν κοινωνία.

    «Η κόλαση είναι οι Άλλοι» είπε ο Φιλόσοφος. Αλλά και η μόνη δυνατότητα αυτοκαθορισμού είναι οι Άλλοι, ακόμη κι αν ο δρόμος είναι η απόλυτη άρνησή τους.

    Ο άνθρωπος εν κοινωνία. Παιχνιδιάρης, τρυφερός, κοιτάζει τον γκρεμό του Τέλους και γελάει.

    •••

    Η Δύναμη της συνήθειας φέρει τον υπότιτλο Κωμωδία. Για μια ακόμη φορά ο Αυστριακός συγγραφέας, φαινομενικά μισάνθρωπος και προκλητικός, συνθέτει μια ξεκαρδιστική επιθετική ελεγεία για το τέλος του ευρωπαϊκού πολιτισμού, την τέχνη, τη μουσική, το γελοίο της ανθρώπινης απόπειρας και τον υφέρποντα φασισμό των συμπατριωτών του.

    Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί την κωμωδία Η δύναμη της συνήθειας του Τόμας Μπέρνχαρντ  στο Θέατρο Ροές σε συνεργασία με την ομάδα χορευτών και ακροβατών κι όμΩς κινείται. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.

    banner_300_250
    Picture of Χριστίνα Σουγιουλτζή
    Η Χριστίνα Σουγιουλτζή είναι χορεύτρια, χορογράφος και ιδρυτικό μέλος της ομάδας ακροβατών και χορευτών κι όμΩς κινείται

    Κεντρική φωτογραφία
    Χριστίνα Γεωργιάδου

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    θέατρο Μεταξουργείο_ΑΝΝΑ ΒΑΓΕΝΑ ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΙΔΟΝΗΣ SHORTSTORIES
    Short

    «Λουκιανέ, βρήκα έναν μαγικό χώρο για θέατρο!»

    Η Άννα Βαγενά διηγείται στο Short Stories την ιστορία για την ημέρα που ανακάλυψε τον παλιό βιομηχανικό χώρο στην Ακαδήμου, τον οποίο με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη μετέτρεψαν σε θέατρο, το θέατρο Μεταξουργείο που φέτος κλείνει τα 25 χρόνια λειτουργίας του

    LOXY Dimitris Zaxos Thanasis Kafetzis Λώξη shortstoriesgr
    Short

    Χορεύοντας στο χιόνι με τη Λώξη που γκρέμισε τα ταμπού

    Οι σκηνοθέτες Δημήτρης Ζάχος και Θανάσης Καφετζής περιγράφουν στο Short Stories πώς γύρισαν την τελευταία σκηνή του ντοκιμαντέρ «Λώξη», για το πρώτο κορίτσι με σύνδρομο Down που υπέγραψε συμβόλαιο ηθοποιού με το Εθνικό Θέατρο