Skip to content
Home » Με τον αδελφό μου, τον ζωγράφο Χάρη Γαβρήλο, ένα αερικό

Με τον αδελφό μου, τον ζωγράφο Χάρη Γαβρήλο, ένα αερικό

    Με τον αδελφό μου, τον ζωγράφο Χάρη Γαβρήλο, ένα αερικό

    Published
    Ο Χάρης Γαβρήλος μπροστά σε ένα από τα μεγάλα έργα του, στα σκαλάκια της οδού Μυστρά, στου Γκύζη. Τέλη της δεκαετίας του 1980

    Με τον αδελφό μου, τον ζωγράφο Χάρη Γαβρήλο, ένα αερικό

    Published
    Ο Χάρης Γαβρήλος μπροστά σε ένα από τα μεγάλα έργα του, στα σκαλάκια της οδού Μυστρά, στου Γκύζη. Τέλη της δεκαετίας του 1980
    Η Κωνσταντίνα Γαβρήλου, με αφορμή την έκθεση «Closer» στη Roma Gallery, αφηγείται στο Short Stories στιγμές από τη ζωή της με τον Χάρη Γαβρήλο, τον σημαντικότερο για πολλούς Έλληνα ζωγράφο της δεκαετίας του ’80

    Μια από τις παλιότερες αναμνήσεις μου με τον Χάρη είναι αυτή να ζωγραφίζει φιγούρες του Καραγκιόζη σε χαρτόνι. Έφτιαχναν με τον μεγαλύτερο αδελφό μας φιγούρες. Έστηναν μπερντέ τα καλοκαίρια και έδιναν παραστάσεις Καραγκιόζη για τα παιδιά της γειτονιάς. Το εισιτήριο ήταν καραμέλες.

    Στον Χάρη άρεσε η ζωγραφική από μικρό παιδί. Πέρναγε πολλές ώρες στο εργαστήρι του θείου μας, του ζωγράφου και συντηρητή Αντώνη Γκλίνου. Ζούσε κι αυτός τότε στην Τρίπολη, πολύ κοντά στο σπίτι μας. Το ατελιέ του ήταν παραδίπλα. Πιτσιρίκι εγώ –έξι χρόνια μικρότερη από τον Χάρη–, πήγαινα εκεί και τους χάζευα. Ο Αντώνης του μάθαινε να σχεδιάζει, τον καθοδηγούσε να αντιγράφει αναγεννησιακούς πίνακες ή κάποιες προτομές που είχε στο εργαστήρι, να μετράει σωστά, να προσέχει τις λεπτομέρειες.

    Όταν εγώ ξεκίνησα το γυμνάσιο, ο Χάρης έφυγε για την Αθήνα. Ξανασμίγουμε και αποκτούμε ουσιαστική σχέση όταν έρχομαι κι εγώ στην Αθήνα για να σπουδάσω. Τον βρίσκω στα τελευταία έτη της Σχολής Καλών Τεχνών. Συγκατοικούμε και εκεί πια αρχίζουμε να ερχόμαστε κοντά ο ένας στον άλλον.

    Πριν ακόμη τελειώσει τη σχολή, ο Χάρης Γαβρήλος έχει αρχίσει να διακρίνεται για τη δουλειά του. Τελειώνει τη σχολή το 1983, με άριστα στο εργαστήρι του Δημοσθένη Κοκκινίδη, αριστεύει και στο εργαστήρι της σκηνογραφίας. Ήδη από τη δεκαετία του 1980 είναι πολύ γνωστός. Την πρώτη του ατομική έκθεση –το 1985 στην Αίθουσα Τέχνης Ψυχικού– επιμελείται και στήνει Ιόλας, ο οποίος αγοράζει και έργα του. Αυτά δυστυχώς κλάπηκαν όταν έγινε η μεγάλη λεηλασία των έργων τέχνης από τη βίλα του.

    Ο Χάρης εκείνα τα χρόνια είναι αρκετά εσωστρεφής, δουλεύει πολύ, κλεισμένος στο εργαστήρι του και ακούγοντας τις μουσικές του. Όμως το σπίτι μας, μια μονοκατοικία στου Γκύζη, στην οδό Μυστρά, με σκαλάκια μπροστά, είναι πολύ ανοιχτό.

    Ήταν ο πρώτος δάσκαλος καλλιτεχνών της επόμενης γενιάς, όπως ο Στέλιος Φαϊτάκης, ο Νίκος Καναρέλης, ο Βασίλης Καρούκ, ο Διαμαντής Σωτηρόπουλος

    Ήμασταν εκεί λιγάκι σαν από ταινία του παλιού ιταλικού σινεμά ή σαν τη Συνοικία το όνειρο. Κόσμος έμπαινε, κόσμος έβγαινε, η πόρτα μας ήταν πάντα ανοιχτή. Πολλοί καλλιτέχνες, μια διαρκής κίνηση, ένα ευχάριστο κλίμα.

    Κάποια στιγμή εγώ παντρεύομαι και φεύγω από το σπίτι εκείνο, αλλά συνεχίζουμε να έχουμε στενή σχέση. Έρχεται συχνά στο σπίτι· τις Κυριακές σταθερά τρώμε μαζί. Μια ξεχωριστή ανάμνηση που έχω κρατήσει είναι η εικόνα του Χάρη να έρχεται στο σπίτι και τα πιτσιρίκια μου να τον περιμένουν πίσω από την πόρτα. Ο Χάρης τα βούταγε και τους έκανε αεροπλανάκι στον αέρα. Και μετά ξεκινούσε το παιχνίδι: να βρούμε τις καραμέλες στη μακριά καπαρντίνα του θείου, που είχε βαθιές τσέπες. Και χοροπηδάγανε, τον ρίχνανε κάτω και τον ψάχνανε για να του πάρουν τις καραμέλες. Όμορφες εικόνες. Ο Χάρης ξαναγινόταν παιδί με τα παιδιά.

    Παράλληλα με τη δουλειά του ασχολείται και με τη διδασκαλία. Έχει πολλά ιδιαίτερα μαθήματα, διδάσκει αρκετά χρόνια και στο φροντιστήριο του Πλάκα, όπου είναι πολύ αγαπητός από τα παιδιά. Όπως αφηγούνται μαθητές και συνάδελφοί του, στις ώρες του Γαβρήλου γινόταν πανικός. Πήδαγε κυριολεκτικά πάνω από τα καβαλέτα, για να μπορέσει να πάει πάνω από κάθε καβαλέτο χωριστά να σχολιάσει, να διορθώσει.

    Το 1994 ανοίγει το δικό του φροντιστήριο. Ήταν ο πρώτος δάσκαλος καλλιτεχνών της επόμενης γενιάς, όπως ο Στέλιος Φαϊτάκης, ο Νίκος Καναρέλης, ο Βασίλης Καρούκ, ο Διαμαντής Σωτηρόπουλος.

    Με τον ξαφνικό θάνατό του ήταν σαν να έχασα τον κόσμο. Ένα κομμάτι του εαυτού μου πέθανε εκείνη την ημέρα. Μαζί με τον Χάρη. Ήταν τότε 38 χρόνων.

    Είκοσι οκτώ χρόνια μετά αισθάνομαι σαν να συνέβη χτες. Με κράτησε όρθια η ύπαρξη των παιδιών μου. Όσο δύσκολο κι αν μου ήταν, έπρεπε να τα φροντίσω. Όπως έπρεπε να φροντίσω και τη δουλειά του, τα έργα του, τα δικά του παιδιά.

    •••

    Η έκθεση Closer (εξ επαφής), με έργα του Χάρη Γαβρήλου και επιμέλεια του Χριστόφορου Μαρίνου, παρουσιάζεται στη Roma Gallery μέχρι τις 27.2.2024.

    banner_300_250
    Picture of Κωνσταντίνα Γαβρήλου
    Η Κωνσταντίνα Γαβρήλου είναι συντηρήτρια έργων τέχνης του Υπουργείου Πολιτισμού

    Αφήγηση στον
    Στάθη Γκότση

    Κεντρική φωτογραφία
    Από το προσωπικό αρχείο της Κωνσταντίνας Γαβρήλου

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Ίνγκμπερτ Μπρουνκ γλύπτης νάξος
    Short

    Ο Γερμανός γλύπτης που αγάπησε τη Νάξο

    Ο Γερμανός γλύπτης Ίνγκμπερτ Μπρουνκ, ο οποίος επέλεξε να ζει στη Νάξο εδώ και 40 χρόνια και να δουλεύει με ναξιώτικο μάρμαρο, γράφει στο Short Stories για όσα τον μάγεψαν στο κυκλαδίτικο νησί

    Maria Kechagioglou_syzitontas-me-efivous-gia-τον λαϊκισμό-sto-momus
    Short

    Συζητώντας με εφήβους για τον λαϊκισμό στο MOMus

    Η Μαρία Κεχαγιόγλου γράφει στο Short Stories για την εμπειρία της από τις αντιδράσεις των μαθητών στην έκθεση «Το φάντασμα του λαού» της Thessaloniki Photobiennale 2023 στο MOMus – Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης