(Εγώ είμαι από άλλο χωριό, αλλά) η αίσθηση ότι σημαντικό μέρος των προσκειμένων στην αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί καλή ιδέα να την παραδώσει σε έναν άνθρωπο για τον οποίο γνωρίζουμε ελάχιστα πέραν της προέλευσής του (δηλαδή χρηματιστικό κεφάλαιο και συγκεκριμένα Goldman Sachs, αμερικανικά γεωπολιτικά think-tanks με ρητό στόχο «τη διατήρηση της αμερικανικής ηγεμονίας στον κόσμο» και σκέλος του εγχώριου εφοπλιστικού κεφαλαίου) ερέθισε το φιλοπερίεργόν μου. Τι πιο φρέσκο και υγιεινό λοιπόν από μια επιτόπια «έρευνα πεδίου».
Στην περιοχή του εκλογικού τμήματος που επισκέφθηκα προς τούτο τη 17η Σεπτεμβρίου ενεστώτος ενιαυτού –την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχουν καν κλείσει οι κάλπες– οι ηλικίες ήταν δημογραφικώς κάπως απογοητευτικές.
Κάθισα λίγο παραπάνω από μια ώρα: από τους ανθρώπους της ουράς οι μόνοι που αντλούσαν χαρά διαλαλώντας την επιλογή τους ήταν οι θιασώτες αλεξιπτωτιστών, κάτι που δίνει πόντους στους θιασώτες άλλων υποψηφίων και στην εν διακρίσει αιδήμονα σιωπή τους, καθότι έτσι απεφεύχθησαν τυχόν ατυχείς επιτόπιες μανούρες εις επήκοον των καλπών.
Θα ρωτούσα τις μεσήλικες κυρίες που συνάντησα στην ουρά (ντυμένες για Ηρώδειο, σημειωτέον) πόθεν και η ήδη στεντορείως εκπεφρασμένη επιλογή τους, μα δεν χρειάστηκε∙ με πρόλαβαν λέγοντας σε όλους «θα ψηφίσουμε τον μόνο που μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη».
Τα ίδια και από άλλους με ελάχιστες ή μηδενικές παραλλαγές. Φεύγοντας, στην πόρτα πιάνω έναν νεολαίο του «κόμματος» και του οργανωτικού που είχαμε μιλήσει λίγο παραπάνω:
– Έλα τώρα, μεταξύ μας, εσύ τι θα το ρίξεις;
– Εγώ ιδανικά άλλη υποψήφια ήθελα για πρόεδρο, αλλά θα το ρίξω σ’ αυτόν γιατί μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη.
Πολιτικό ιντερλούδιο: εν τω μεταξύ το «μπορώ να νικήσω τον Μητσοτάκη» είναι ο ορισμός της αυτοαναφερόμενης ιδιότητας (self-reported): «Ε, αφού το είπε θα το εννοεί, για να το λέει εγώ τον πιστεύω» – αφενός!