Skip to content
Home » Μια σύσκεψη στο οβάλ γραφείο της «Ελευθεροτυπίας»

Μια σύσκεψη στο οβάλ γραφείο της «Ελευθεροτυπίας»

    Μια σύσκεψη στο οβάλ γραφείο της «Ελευθεροτυπίας»

    Published

    Μια σύσκεψη στο οβάλ γραφείο της «Ελευθεροτυπίας»

    Published
    Ο Γιάννης Παντελάκης μεταφέρει στο Short Stories το κλίμα μια τυπικής σύσκεψης για τη σύνθεση της πρώτης σελίδας της «Ελευθεροτυπίας», εξηγώντας ότι οι παρέες και όχι οι οικονομικοί παράγοντες είναι αυτές που φτιάχνουν τις εφημερίδες

    Κάθε βράδυ γύρω στις οκτώ, αλλά συχνά και αργότερα, οι καρέκλες γύρω από το μεγάλο οβάλ γραφείο ξεκινούσαν να γεμίζουν. Στις δυο κορυφές του γραφείου καθόντουσαν, απέναντι ο ένας από τον άλλο, δυο από τις σταθερές της Ελευθεροτυπίας. Ο Σεραφείμ Φυντανίδης και ο Σταύρος Απέργης. Σύντομα αρχισυντάκτες και πολιτικοί συντάκτες έπιαναν θέσεις γύρω από το τραπέζι. Σχεδόν όλοι κράταγαν στα χέρια τους χαρτιά με σημειώσεις. Ήταν η κορυφαία στιγμή της εφημερίδας.

    Σε λίγη ώρα –που όμως σχεδόν ποτέ δεν ήταν λίγη– έπρεπε να αποφασιστούν το κύριο θέμα της πρώτης σελίδας και τα χτυπήματα (έτσι ονόμαζαν τα υπόλοιπα θέματα του πρωτοσέλιδου). Όπως και τι θα αξιολογηθεί ως σημαντικό, τι θα πεταχτεί τελείως, τι θα κερδίσει μια ολόκληρη εσωτερική σελίδα, πού θα μπει ένα μικρής σημασίας μονόστηλο. Αυτό συνήθως βρισκόταν πλάι στα εφημερεύοντα φαρμακεία, στις πίσω σελίδες.

    Την έλεγαν σύσκεψη αλλά δεν έμοιαζε με τέτοια μιας και δεν ήταν καθόλου συνηθισμένη. Κάθε μέλος της μεγάλης αυτής παρέας είχε άποψη και λόγο για όσα γεγονότα συνέβαιναν. Και οι υπόλοιποι τον άκουγαν. Στη διάρκεια εκείνων των ωρών ακουγόντουσαν όλες οι πληροφορίες γύρω από την επικαιρότητα στη χώρα αλλά και στον κόσμο. Τα πιο ενδιαφέροντα όμως ήταν συνήθως όσα έφερναν οι δημοσιογράφοι της Ελευθεροτυπίας ως δικές τους πληροφορίες. Κάθε σημαντικό γεγονός δεν αναφερόταν απλώς, έπρεπε να βασανιστεί αρκετά πριν αξιολογηθεί ικανό για να μπει στην πρώτη σελίδα ή για την έκταση που θα έχει στο εσωτερικό της εφημερίδας.

    Ανάμεσα από καπνούς τσιγάρων, συχνά δυνατές φωνές και ακόμη πιο συχνά έντονες αντιπαραθέσεις που αφορούσαν κυρίως τα πολιτικά θέματα γινόντουσαν συζητήσεις που είχαν μεγάλη ουσία. Αλλά συχνά και τόσο μεγάλη χρονική διάρκεια που πολλοί φοβόντουσαν ότι δεν θα προλάβει να τυπωθεί η εφημερίδα.

    Συνέβαινε στην «Ελευθεροτυπία» να δημοσιευτούν αντίθετες απόψεις και εκτιμήσεις για το ίδιο ακριβώς γεγονός. Αυτός ήταν και ο πλούτος της

    Οι χρόνοι ήταν περιορισμένοι. Εκείνες τις ώρες η μεγάλη παρέα αντάλλασσε εκτιμήσεις, έκανε προβλέψεις, διατύπωνε γνώμες και –ύστερα από διάλογο που θα ζήλευαν οι πολιτικοί– τελικά έβγαινε λευκός καπνός. Το πρώτο και τα υπόλοιπα θέματα της πρώτης σελίδας είχαν αποφασιστεί.

    Η μεγάλη διαφορά με πολλά από τα υπόλοιπα Μέσα που έκανε αυτή την εφημερίδα ξεχωριστή ήταν ότι όλες οι διαφορετικές απόψεις που είχαν ακουστεί στην αίθουσα, ακόμη και αν ήταν μειοψηφούσες, είχαν χώρο στις σελίδες της. Ο πλουραλισμός μεγάλος. Κάθε άνθρωπός της είχε αυτό το δικαίωμα, αρκεί να υπήρχε μια προϋπόθεση που αφορούσε τον σεβασμό μιας είδησης. Δεν υπήρχε περιθώριο παραποίησης, διαστρέβλωσης, ψεύτικης πληροφορίας. Όμως η ελευθερία κάθε συντάκτη για την προσωπική άποψη ήταν δεδομένη. Συνέβαινε στην εφημερίδα να δημοσιευτούν αντίθετες απόψεις και εκτιμήσεις για το ίδιο ακριβώς γεγονός. Αυτός ήταν και ο πλούτος της.

    Συχνά επιχειρηματίες μεγάλης οικονομικής επιφάνειας με αντίστοιχου μεγέθους πολιτικές φιλοδοξίες αγοράζουν τίτλους εφημερίδων με σκοπό να εκμεταλλευτούν την όποια φήμη ή βαρύτητα που αυτές είχαν πριν οδηγηθούν σε παρακμή και κλείσιμο. Σχεδόν πάντα δεν υπολογίζουν έναν βασικό παράγοντα. Τα Μέσα διαμορφώνουν οι άνθρωποί τους, οι παρέες που σε μια συγκεκριμένη χρονική συγκυρία βρέθηκαν μαζί. Ένας τίτλος από μόνος του δεν σημαίνει τίποτε χωρίς αυτές τις παρέες.

    banner_300_250
    Picture of Γιάννης Παντελάκης
    Ο Γιάννης Παντελάκης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας

    Κεντρική φωτογραφία
    Από το αρχείο εφημερίδων του Γιάννη Παντελάκη

    MORE STORIES

    Ελευθεροτυπία_shortstoriesgr
    Short

    Η πρώτη μου μέρα στην «Ελευθεροτυπία»

    Η Ελεωνόρα Ορφανίδου θυμάται για λογαριασμό του Short Stories το πρώτο άρθρο που είχε γράψει για την «Ελευθεροτυπία» το 2001 και την επεισοδιακή είσοδό της στον κόσμο μιας εφημερίδας που έγραψε και γράφει ακόμη και σήμερα ιστορία