Skip to content
Home » Μύριζαν τα λουλούδια της άνοιξης μες στο φθινόπωρο

Μύριζαν τα λουλούδια της άνοιξης μες στο φθινόπωρο

    Μύριζαν τα λουλούδια της άνοιξης μες στο φθινόπωρο

    Published

    Μύριζαν τα λουλούδια της άνοιξης μες στο φθινόπωρο

    Published
    Ο Ανδρέας Νεφελούδης, φοιτητής της ΑΣΟΕΕ το 1973, ξεχωρίζει για το Short Stories κάποιες από τις στιγμές που έζησε στη διάρκεια της κατάληψης του Πολυτεχνείου, στιγμές που συνοδεύονται από τους ήχους της «Ξαστεριάς»

    Νομοτέλεια ήταν το Πολυτεχνείο. Αυθόρμητη εξέγερση. Εγώ τότε ανήκα στον Ρήγα Φεραίο. Όμως δεν οργανώσαμε τίποτε. Απλώς παρεμβήκαμε όταν έγινε το γεγονός.

    Καθώς μάλιστα σεβόμασταν την αυτονομία του χώρου, δεν κάναμε αυτό που έκαναν οι άλλοι που το χαρακτήρισαν την πρώτη μέρα προβοκάτσια. Δείχνοντας τον Μαυρογένη τον φίλο μου.

    Όλα ξεκίνησαν από την επιλογή των παλαιότερων να μαζικοποιηθεί το αντιδικτατορικό κίνημα μέσα από τους φοιτητικούς κόλπους. Το ένα έφερε το άλλο.

    Η «μελέτη των 12 της ΑΣΟΕΕ», που δημιούργησε ένα κίνημα στην Ανωτάτη Εμπορική, οι καταλήψεις της Νομικής, οι μεγάλες διαδηλώσεις. Κάθε τσαφ που γινόταν το ακολουθούσε και μια διαδήλωση. Κι έγινε αυτό που έγινε στο Πολυτεχνείο.

    Ήταν από τις πιο ηρωικές στιγμές του προοδευτικού και του φοιτητικού κινήματος. Ήταν τρεις απίστευτες βραδιές. Μύριζαν τα λουλούδια της άνοιξης μες στο φθινόπωρο.

    Τα στοιχεία που συνέθεσαν ένα αυθόρμητο, ρωμαλέο και μεγάλο κίνημα ήταν η αυτοοργάνωση, η άγνοια κινδύνου, ένας απίστευτος ρομαντισμός και μια υπέρμετρη αγωνιστικότητα.

    Ίσως η πιο ωραία στιγμή του τριημέρου ήταν εκείνη της Πέμπτης τη νύχτα, κατά τις τρεις τα χαράματα. Περνούσε απέξω ο Νίκος Ξυλούρης, δημοκρατικός πολίτης, και μπήκε μέσα. Ήταν στιγμές που δεν ξεχνιούνται με τίποτε. Αυτή η Πέμπτη έχει εντυπωθεί στη μνήμη μου. Να είσαι με την κοπέλα σου, τη συναγωνίστριά σου, και να περπατάς χέρι χέρι μες στη σιγαλιά και να ακούς τον αχό των συντρόφων –με τα μουρμουρητά τους, τους ψιθύρους τους– και τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη να τραγουδά την «Ξαστεριά».

    Ήταν έντονο το συναισθηματικό στοιχείο το τριήμερο. Και ήταν αυτό που μας έλειψε τα επόμενα χρόνια. Γιατί ήταν σκληρός ο σύγχρονος πολιτικός λόγος

    Και το πρωί της Παρασκευής θα μου μείνει αξέχαστο. Με το τεράστιο πλήθος των συγκεντρωμένων να υποστηρίζουν ενεργά τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου. Είχε γίνει γνωστή πλέον η κατάληψη· ήταν όλοι συνδεδεμένοι με τον ραδιοφωνικό σταθμό, άκουγαν όλοι τη φωνή του Μήτσου Παπαχρήστου και τότε είχε αρχίσει να έρχεται κόσμος. Ήταν τότε που και η χούντα αποφασίζει να αιματοκυλίσει το Πολυτεχνείο.

    Την ώρα που εισβάλλει το τανκ στο Πολυτεχνείο ήμουν στο αίθριο. Εκείνες τις στιγμές πιστέψαμε ότι πατήθηκε κόσμος. Ευτυχώς μπήκαν μέσα φαντάροι που μας φώναζαν: «Άντε, προσέξτε, βγείτε γρήγορα έξω, μη σταματήσετε πουθενά, θα σας λιανίσουν οι χαφιέδες και οι μπάτσοι». Βγήκα από την μπροστινή πόρτα, ανέβηκα την Τοσίτσα. Ήθελα να φύγω, να πάω σπίτι και να πάρω τον πατέρα μου για να φύγουμε για τη Γερμανία, καθώς με τη «φιλελευθεροποίηση» είχαμε βγάλει διαβατήρια. Ευτυχώς δεν το έκανα και πήγαμε να κρυφτούμε σε ένα σπίτι στη Νοταρά. Η κοπελιά μου ήταν φίλη με τα παιδιά που είχαν το σπίτι. Κρυφτήκαμε εκεί καμιά δεκαριά. Εγώ έμεινα τελευταίος. Βγήκα την Κυριακή με ματωμένα ρούχα.

    Μπήκα σε ένα ταξί για να πάω στο σπίτι μου. Το ταξί τρακάρει στον δρόμο, λίγο πριν φτάσουμε στο σπίτι μου. Κατάλαβε ο ταξιτζής ότι ήμουν στο Πολυτεχνείο και μου λέει «φύγε, παλικάρι μου».

    Πηγαίνω στο σπίτι. Ο πατέρας μου, έμπειρος σε αυτές τις καταστάσεις, είχε οργανώσει τη φυγή μας. Μου λέει «πάρε τα πράγματά σου, φεύγουμε». Φύγαμε κατά τις δώδεκα με δωδεκάμισι το μεσημέρι, πήγαμε σε ένα νοσοκομείο για να κάνει, υποτίθεται, εγχείρηση στην κήλη – ενεργοποιήθηκε το δίκτυο παρανομίας. Μία ώρα αφού φύγαμε από το σπίτι πήγε εκεί η ΕΑΤ ΕΣΑ.

    Ήταν έντονο το συναισθηματικό στοιχείο το τριήμερο της κατάληψης. Και ήταν αυτό που μας έλειψε τα επόμενα χρόνια. Γιατί ήταν πολύ σκληρός ο σύγχρονος πολιτικός λόγος. Εμείς μπορεί να ζούσαμε σε μια σκληρή και επικίνδυνη εποχή, αλλά προβάλλαμε τον ρομαντισμό και το συναίσθημα πάρα πολύ έντονα.

    banner_300_250
    Picture of Ανδρέας Νεφελούδης
    Ο Ανδρέας Νεφελούδης είναι οικονομολόγος

    MORE STORIES

    Πολυτεχνείου
    Short

    Προσκλητήριο νεκρών Πολυτεχνείου: Toril Margrethe Engeland

    Ο αρχαιολόγος Κώστας Πασχαλίδης αφηγείται πώς ακριβώς 50 χρόνια μετά θυμήθηκαν την 22άχρονη Νορβηγίδα που δολοφονήθηκε στα σκαλιά του Αρχαιολογικού Μουσείου λίγες ώρες πριν μπει το τανκ στην πύλη του Πολυτεχνείου

    ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973 ΧΟΥΝΤΑ
    Short

    Δυο τυχαίες συναντήσεις

    Ο Ιερώνυμος Λύκαρης, φοιτητής στη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς το 1973, θυμάται για λογαριασμό του Short Stories τις τυχαίες, ύστερα από χρόνια, συναντήσεις του με τον ασφαλίτη της σχολής του