Το 1984 και το 1985, ως υπάλληλος της ΚΔ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (Ανατολικής Κρήτης), είχα την τύχη να ανασκάψω ένα μοναδικής σημασίας και πολύ καλοδιατηρημένο Μεσομινωικό ΙΑ (2100-1900 π.Χ.) ορθογώνιο τειχισμένο κτίριο στην Αγία Φωτιά Σητείας.
Εισηγήθηκα την απαλλοτρίωση του χώρου, αλλά το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο δεν δέχθηκε την πρόταση. Αποφάσισε την ανέγερση ξενοδοχείου. Αδύνατον να θυμηθώ πλέον με ποιο σκεπτικό. Έπειτα από επίμονες εκκλήσεις της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, η απόφαση άλλαξε. Έτσι, το μοναδικό μνημείο σώθηκε με την απαλλοτρίωσή του.
Τα έτη 1985 και 1986 ξεκίνησα την ανασκαφή του Πετρά, από την πλαγιά του λόφου, με πολύ καλά αποτελέσματα. Υποψιαζόμουνα, με βάση την τοπογραφία, ότι θα μπορούσε να υπάρχει ένα ανάκτορο στο πλάτωμα της κορυφής του λόφου, σε αναλογία με τα Γουρνιά. Επέλεξα όμως, προτού αναμετρηθώ με κάτι τόσο δύσκολο, να εξοικειωθώ πρώτα με τη στρωματογραφία του χώρου, ανασκάπτοντας κάτι μικρότερο, δηλαδή τμήμα του οικισμού. Σε όλο τον λόφο ήταν ορατά λείψανα τοίχων. Και η επιφανειακή κεραμική άφθονη.
Στο τέλος της δεύτερης χρονιάς έκανα εισήγηση για απαλλοτρίωση. Η ιδιοκτησία στην περίπτωση αυτή ήταν λίγο μεγαλύτερη από 40 στρέμματα. Τμήμα της μάλιστα βρισκόταν εντός οικισμού, δηλαδή είχε σχετικά υψηλή τιμή μονάδας. Το ΥΠΠΟ έδωσε εντολή, προτού αποφανθεί για το θέμα, να γίνουν δοκιμαστικές τομές σε διάφορα σημεία του λόφου, ώστε να έχουμε μια πληρέστερη, κατά το δυνατόν, γνώση της έκτασης που κατελάμβαναν οι αρχαιότητες. Αυτό και έγινε με ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αποτελέσματα.
Τον Νοέμβριο του 1987 μου τηλεφωνεί ο διευθυντής Αρχαιοτήτων Γιάννης Τζεδάκις. Με ενημερώνει ότι την επομένη έρχεται από την Αθήνα για να κάνει αυτοψία στον Πετρά και να τον παραλάβω από το αεροδρόμιο του Ηρακλείου με το αυτοκίνητό μου. Ήρθαμε στη Σητεία και περπατήσαμε πολύ, σχεδόν σε όλο τον λόφο. Ο Τζεδάκις ήθελε να βεβαιωθεί για τη σημασία του χώρου. Όσο για μένα, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα.
