Τα ταξίδια ήταν πάντα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου. Το ίδιο και το θέατρο. Το ένα σε κάνει να πετάς, το άλλο σε βαραίνει. Η ζωή είναι γεμάτη αντιφάσεις.
Μια μέρα –μάλιστα μια ωραία μέρα– το όνειρό μου να ταξιδέψω έγινε πραγματικότητα. Μια οδυνηρή, οξεία πραγματικότητα.
Το γεγονός ότι πήρα το μαύρο Jeep Wrangler μου από το λιμάνι της Αμβέρσας ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για μια περιπλάνηση σε όλο τον κόσμο. Δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι αυτή η περιπέτεια θα διαρκέσει τόσο πολύ. Ήμουν ενθουσιασμένος μόνο και μόνο που άνοιξα την πόρτα, γύρισα το κλειδί στη μίζα και έβαλα την πρώτη ταχύτητα. Το ταξίδι μου κράτησε 18 χρόνια.
Οδήγησα σε όλη την Αφρική, την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την κεντρική Ασία, τη νοτιοδυτική Ασία και τον νότιο Ειρηνικό. Ωστόσο τίποτε δεν με είχε προετοιμάσει για την υπέροχη Ελλάδα.
Μια μέρα μόνο πέρασα στην Ελλάδα. Σ’ αυτή τη χώρα των αρχαίων ιδεών, του πολιτισμού, του θεάτρου και της ιστορίας. Αιχμαλωτίστηκα, όπως αιχμαλωτίζεται ένας εραστής σε ένα ερωτικό κουβάρι χωρίς ανταπόκριση. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Η ζεστασιά των ανθρώπων της και η εικονοκλαστική στάση τους απέναντι στη ζωή, η φυσική ομορφιά της, το φαγητό της, η ιστορία της. Όλα ήταν ακαταμάχητα.
Άφησα αυτό τον έρωτα για να επιστρέψω στην ελευθερία που συνδέεται με τη ζωή στον δρόμο. Αλλά ο έρωτας συνέχισε να καίει σαν μια μικρή φλόγα μες στην καρδιά μου. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν ο δρόμος είχε πλέον διανυθεί, επέστρεψα στην Ελλάδα και σε μια παλιά αγάπη: το θέατρο.