Ηταν το μακρινό 2009 όταν ο Σπύρος Μπουντούρης μου ζήτησε να κάνω ένα εργαστήριο κινηματογράφου. Θα ήταν στο πλαίσιο του Πανελλήνιου Χειμερινού Σεμιναρίου Θεάτρου και Κινηματογράφου που οργάνωνε για δεύτερη χρονιά στη λίμνη Πλαστήρα. Το σεμινάριο κράτησε τέσσερις μέρες (29 Ιανουαρίου-1η Φεβρουαρίου).
Από την ομάδα των εκπαιδευτικών που πήραν μέρος στο εργαστήριο ξεχώρισε η καθηγήτρια Βασιλική Ταβλά, η οποία γυρίζοντας στη Λιβαδειά όπου εργαζόταν έβαλε στόχο να εφαρμόσει με τους μαθητές όσα έμαθε στη λίμνη Πλαστήρα. Πρώτος στόχος ήταν η συγκρότηση μια κινηματογραφικής ομάδας από παιδιά του 3ου και του 4ου Γυμνασίου Λιβαδειάς. Την ονόμασαν Μικροί Κινηματογραφιστές Λιβαδειάς.
Στις αρχές του 2011 ανακοίνωσαν πως για πρώτη φορά στον νομό Βοιωτίας άρχισε να υλοποιείται εκπαιδευτικό πολιτιστικό πρόγραμμα κινηματογράφου. Με κάλεσαν για ένα διήμερο σεμινάριο στην πόλη και η ομάδα άρχισε να δουλεύει σοβαρά. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς έφτασε στην Camera Zizanio το πρώτο αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς.
Ήταν η ταινία του 4ου Γυμνάσιου Λιβαδειάς που είχε τίτλο Δάσκαλε που δίδασκες. Τη σκηνοθεσία υπέγραφε ο μαθητής Νίκος Κολιούκος. Την επόμενη χρονιά οι Μικροί Κινηματογραφιστές Λιβαδειάς έστειλαν στην Camera Zizanio τη δεύτερη ταινία τους. Είχε τίτλο Η ζωή δεν γυρίζει πίσω. Σε αυτή την ταινία ο Νίκος υπογράφει το μοντάζ και παίζει έναν ρόλο.
Τα χρόνια του λυκείου ο Νίκος Κολιούκος δεν εγκαταλείπει τον κινηματογράφο. Το 2015 εμφανίζεται στην Camera Zizanio με μια προσωπική ταινία Το καλοκαίρι έφυγε. Σε αυτήν υπογράφει τη σκηνοθεσία, το σενάριο και το μοντάζ. Ως φυσική κατάληξη έρχεται η συνέχεια με ανώτερες σπουδές κινηματογράφου.
Μέσα από τις Πανελλήνιες μπαίνει στο τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ. Η διπλωματική του εργασία, ύστερα από τέσσερα χρόνια, είναι η ταινία μικρού μήκους με τίτλο Το χάος που άφησε πίσω της.