Skip to content
Home » Οι ψαράδες στην Αλάσκα που παρακολουθούσαν τις εξελίξεις στην Ελλάδα

Οι ψαράδες στην Αλάσκα που παρακολουθούσαν τις εξελίξεις στην Ελλάδα

    Οι ψαράδες στην Αλάσκα που παρακολουθούσαν τις εξελίξεις στην Ελλάδα

    Published

    Οι ψαράδες στην Αλάσκα που παρακολουθούσαν τις εξελίξεις στην Ελλάδα

    Published
    Η Mεταξία Tσιποπούλου γράφει στο Short Stories για το ταξίδι της το 2018 στην Αλάσκα, όπου μεταξύ άλλων εκπληκτικών συνάντησε και κάποιους ψαράδες που παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον την οικονομική και πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα

    Το 2018 κάναμε ένα καταπληκτικό ταξίδι τριών εβδομάδων στην Αλάσκα που μας πρόσφερε μοναδικές εμπειρίες. Είδαμε μουσεία που ξέρουν πώς να παρουσιάζουν στιβαρές διηγήσεις μέσα από κάθε είδους ευρήματα. Είδαμε αρκούδες που πίνουν νερό στα ποτάμια και δεν νοιάζονται σχεδόν καθόλου όταν τις φωτογραφίζουν – με τηλεφακό φυσικά.

    Μάθαμε ότι πολλοί πιλοτάρουν μικρά αεροπλάνα και κυρίως υδροπλάνα για να πάνε στη δουλειά τους. Μεταξύ αυτών και πολλοί συνάδελφοί μας, αρχαιολόγοι, επιστήμονες πολιτισμού και περιβάλλοντος. Γιατί πώς αλλιώς να φτάσεις στα απάτητα δάση και στις λίμνες, όπου υπήρξε –και καμιά φορά υπάρχει ακόμη– ανθρώπινη πολιτιστική παρουσία που πρέπει να προστατεύσεις;

    Μάθαμε για στρατιωτικές βάσεις και εξορύξεις πετρελαίου. Αλλά και για την κοινωνική θέση των συχνά περιθωριοποιημένων αυτοχθόνων. Επίσης για τις πολύ φονικές μάχες στον Ειρηνικό κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μάθαμε για καταστροφικούς σεισμούς που ισοπέδωσαν πόλεις. Μάλιστα ένας αρκετά ισχυρός σεισμός έγινε στο Anchorage λίγες εβδομάδες μετά την επιστροφή μας στην Ελλάδα.

    Είδαμε μεγαλοπρεπείς παγετώνες, υπέροχα βουνά, λίμνες, αλλά και ποτάμια γεμάτα σολομούς. Σκεφτήκαμε πόσο μικρό μέρος της φύσης είναι ο άνθρωπος, ο οποίος βέβαια κάνει ό,τι μπορεί για να την καταστρέψει.

    Επισκεφτήκαμε το νησί Kodiak, με ρωσο-ορθόδοξη παράδοση –η Αλάσκα ανήκε στη Ρωσία μέχρι το 1867 και μόλις το 1958 έγινε η 49η πολιτεία των ΗΠΑ–, με πολλά πανέμορφα τοπία βουνών και θάλασσας και μικρούς οικισμούς. Με αρκετά μουσεία και ένα θαυμάσιο ενυδρείο.

    Από το λιμάνι του Kodiak ξεκινούν πολλά αλιευτικά. Καθώς βέβαια ο Ειρηνικός δεν είναι Αιγαίο, αυτά τα σκάφη δεν μοιάζουν ούτε με τις βάρκες ούτε με τα δικά μας καΐκια. Είναι μεγάλα και στιβαρά.

    Εντυπωσιασμένοι, ένα μεσημέρι με ζεστό ήλιο –αν και προχωρημένος Σεπτέμβρης–, στεκόμαστε στην αποβάθρα με ένα σάντουιτς στο χέρι, χαζεύοντας αυτά τα πλοία. Στο κατάστρωμα του πιο κοντινού μας πλοίου είδαμε μια ομάδα από τρεις τέσσερις ναυτικούς.

    Ένας από τους ψαράδες ρωτάει: «Ξέρω την Ελλάδα. Είναι αλήθεια ότι η οικονομία σας πηγαίνει προς το καλύτερο; Τι νομίζετε; Θα τα καταφέρει ο Τσίπρας;»

    Με τις μουσαμαδένιες πορτοκαλιές φωσφορίζουσες στολές τους τεμάχιζαν σολομούς και άλλα ψάρια για δολώματα. Είπαμε «καλημέρα» και, καθώς φαινόμαστε από μακριά αργόσχολοι τουρίστες, ήρθε αμέσως η αναπόφευκτη, παγκόσμιου βεληνεκούς, ερώτηση εκ μέρους τους: «Από πού είστε;».

    Είπαμε «από την Ελλάδα». Και αναρωτήθηκα αν θα μας ρωτούσαν κατά πού πέφτει αυτή η χώρα. Αλλά δεν έγινε αυτό. Με μεγάλη έκπληξη ακούσαμε έναν από αυτούς να μας ρωτάει με μεγάλο χαμόγελο: «Ξέρω την Ελλάδα. Είναι αλήθεια ότι η οικονομία σας πηγαίνει προς το καλύτερο; Τι νομίζετε; Θα τα καταφέρει ο Τσίπρας;».

    Κοιτάζω τον άντρα μου και του λέω στα ελληνικά: «Καλά άκουσα; Είπε Τσίπρας;». «Ναι». Τον ρωτήσαμε πώς έγινε να ενδιαφέρεται για τη χώρα μας και να γνωρίζει τον πρωθυπουργό της και απάντησε: «Πώς; Με ενδιαφέρει η διεθνής οικονομία».

    Σε λίγο χαιρετίσαμε και φύγαμε, έκπληκτοι ακόμη. Αλλά δεν μπόρεσα να αποφύγω να φτιάξω στο μυαλό μου μια αντίστοιχη εικόνα, αλλά ανεστραμμένη. Σκέφτηκα δυο τουρίστες από την Αλάσκα σε μια από τις Κυκλάδες, ας πούμε στη Σίφνο, να χαζεύουν έναν ψαρά να δολώνει το παραγάδι του και να προκύψει μεταξύ τους μια ανάλογη συζήτηση για την οικονομική κατάσταση της Αλάσκας, με τον Σιφνιό να γνώριζε και το όνομα του κυβερνήτη της πολιτείας.

    Σουρεαλιστικό σχεδόν. Ιδιαίτερα γιατί χρειάστηκε να φέρω στον νου μου και την Ιλιάδα, όπου Έλληνες και Τρώες επικοινωνούσαν μεταξύ τους χωρίς το εμπόδιο της ξένης γλώσσας.

    Το σημαντικότερο πάντως ήταν η διαπίστωσή μου ότι «έξω πάμε καλά».

    Picture of Μεταξία Τσιποπούλου
    Η Μεταξία Τσιποπούλου είναι αρχαιολόγος, επίτιμη διευθύντρια Υπουργείου Πολιτισμού

    Κεντρική φωτογραφία
    Μεταξία Τσιποπούλου

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    υπουργειο πολιτισμου
    Short

    Πώς ο Αριστοτέλης με βοήθησε να μη γίνω γενική διευθύντρια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας

    Η επίτιμη διευθύντρια του Υπουργείου Πολιτισμού Μεταξία Τσιποπούλου καταθέτει στο Short Stories τη μαρτυρία της για τη διαδικασία της προφορικής συνέντευξης που έδωσε, στις αρχές του αιώνα, σε ειδική Επιτροπή Κρίσεων

    Mεταξία Τσιποπούλου αρχαιολόγος short stories
    Short

    «Δεν μιλώ με γυναίκες»: Η σεξιστική συμπεριφορά προς μια διευθύντρια ανασκαφής

    Η Μεταξία Τσιποπούλου αφηγείται στο Short Stories ένα ιλαροτραγικό επεισόδιο από την πρώτη μέρα της ανασκαφής στα Αχλάδια Σητείας το 1991 όταν η φράση «Εγώ δε μιλώ με γυναίκες» κατέληξε σαν γλυκόπικρο ανέκδοτο