Ενα από τα αγαπημένα μου χόμπι είναι η κατασκευή διάφορων συνθέσεων με ανακυκλώσιμα, κυρίως μεταλλικά, υλικά. Τα αναμορφώνω και τους δίνω άλλη αξία από την αρχική τους χρηστική. Ενίοτε και με μια εικαστική ματιά, θα λέγαμε.
Αλλά και στο πλαίσιο των επαγγελματικών μου δραστηριοτήτων έχω ασχοληθεί αρκετές φορές με κατασκευές. Δουλεύω με την ειδικότητα του εργατοτεχνίτη στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Πιερίας. Έτσι οι διάφορες σχετικές κατασκευές ήταν για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες ανασκαφών και αποθήκευσης αρχαίων.
Έχω λοιπόν κατασκευάσει λυόμενες αποθήκες για τη φύλαξη των ανασκαφικών εργαλείων, ξύλινα κιβώτια (τάβλες) για την αποθήκευση αρχαίων, υπόστεγα, υποστηλώσεις. Αλλά και εξειδικευμένα χειροποίητα εργαλεία ανασκαφής για τους συναδέλφους.
Κάποια στιγμή το καλοκαίρι του 2014 μου ζητήθηκε να κατασκευάσω ένα κόσκινο. Έτσι ονομάζεται η κατασκευή που χρησιμοποιείται για το κοσκίνισμα του χώματος της ανασκαφής, μες στο οποίο περιέχονταν μικρά ευρήματα, συχνά όχι εύκολα ορατά κατά την ανασκαφή. Το συγκεκριμένο κόσκινο ήταν για τις ανάγκες της συνεργασίας της εφορείας μας με ένα αμερικανικό πανεπιστήμιο, στην ανασκαφή της Αρχαίας Μεθώνης Πιερίας.
Έπρεπε να αυτοσχεδιάσω, να κάνω μια πατέντα, για ένα φορητό κόσκινο που να είναι πιο εύχρηστο από τα παλιά. Τα παλιά κόσκινα που είχαμε μέχρι τότε ήταν πολύ βαριά, ογκώδη και αρκετά δύσκολα στη μεταφορά.
Προσπαθώντας λοιπόν μια μέρα να βρω τη λύση στο πρόβλημα, χτύπησα μηχανικά με το χέρι μου ένα κάπως μεγάλο πασαλάκι από κάνναβο που ήταν καρφωμένο μπροστά μου. Ήταν ένα από τα τέσσερα σίδερα με το ράμμα που χωρίζουν τα ανασκαφικά τετράγωνα.
Καθώς αυτό άρχισε να πάλλεται ασταμάτητα, αναφώνησα μέσα μου: «ΕΥΡΗΚΑ»!