Είναι γνωστό ότι η Σωτηρία Μπέλλου, η αρχόντισσα του ρεμπέτικου, ήταν κομμουνίστρια. Δεν το έκρυψε ποτέ και ήταν περήφανη γι’ αυτό. Μάλιστα τη συνέδεε βαθιά φιλία με τον επί πολλά χρόνια γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη.
Η Μπέλλου ήταν κομμουνίστρια από τα νεανικά της χρόνια, όταν ακόμη έμενε στο χωριό της, τα Χάλια (σήμερα Δροσιά), έξω από τη Χαλκίδα. Η οικογένειά της δεν είχε καμία σχέση με το ΚΚΕ που τότε –στα χρόνια του ’30, μεσούσης της δικτατορίας του Μεταξά– βρισκόταν στην παρανομία.
Εκείνη όμως έκανε παρέα με την κόρη ενός γιατρού που ήταν κομμουνιστής. Τότε και μόνο που μιλούσες με κομμουνιστή ήσουν χαρακτηρισμένος. Η Σωτηρία ωστόσο δεν φοβόταν. Δίπλα στο πατρικό της έμενε ένας που τον έλεγαν Κούκο – μόλις είχε γυρίσει από τη Μακρόνησο. Η Σωτηρία πήγαινε και τον έβλεπε σχεδόν κάθε μέρα, ενώ όλοι οι άλλοι τον είχαν σε απόσταση ασφαλείας.
Στην Κατοχή οργανώθηκε στο ΕΑΜ, διακινούσε το παράνομο φύλλο του Ριζοσπάστη, βασανίστηκε από τους Γερμανούς στα περίφημα κρατητήρια της οδού Μέρλιν, συμμετείχε στα Δεκεμβριανά ως αγωνίστρια του ΕΛΑΣ στην Καισαριανή, συνελήφθη και βασανίστηκε ξανά από τη χωροφυλακή. Πλήρωσε βαρύ τίμημα για τις ιδέες της, αλλά δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι.
Είμαστε λοιπόν λίγο πριν από το τέλος του Εμφυλίου το 1949. Οι εποχές άγριες. Στην Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις παίζεις το κεφάλι σου κορώνα γράμματα αν δηλώσεις κομμουνιστής. Η Σωτηρία Μπέλλου, ήδη γνωστή τραγουδίστρια, τραγουδάει με τον Τσιτσάνη στου Τζίμη του Χοντρού, ένα φημισμένο κέντρο της εποχής.
Ένα βράδυ μία παρέα από Χίτες, μέλη της πιο σκληρής αντικομμουνιστικής ένοπλης κατοχικής οργάνωσης, της ζητάει παραγγελιά το τραγούδι Του αετού ο γιος. Ήταν ένα τραγούδι βασιλικό που αγαπούσαν να τραγουδάνε οι φασίστες εκείνο τον καιρό. Η Σωτηρία, κομμουνίστρια γαρ, αρνείται να το πει. Οι άλλοι επιμένουν.
