Ξεκινάω την έρευνα για τα 40 παλικάρια εξαιτίας του χειρότερου πράγματος: του τοπικισμού. Όταν ασχολείσαι με το τραγούδι τόσα χρόνια και βρίσκεις κάποιο που λέει για τη Λιβαδειά, σε τρώει να βρεις τι συμβαίνει με αυτό. Γιατί υπάρχουν κάποιες ερμηνείες που δεν σε ικανοποιούν.
Υπάρχουν δύο ερμηνείες, αστείες και οι δύο. Η μια η δική μας. Οι Ρουμελιώτες λέμε ότι η Λιβαδειά που αναφέρεται στο τραγούδι είναι η γνωστή. Αλλά στο τραγούδι υπάρχει ένα λάθος. Τα 40 παλικάρια δεν πάνε στην Τριπολιτσά –τι να πάμε να κάνουμε άλλωστε εκεί;–, αλλά σε ένα γειτονικό χωριό, τα Τοπόλια (Τοπολιτσά). Αλλά ούτε κι εκεί μας λένε γιατί πάνε.
Εφευρίσκεται λοιπόν μια άλλη ιστορία. Υπάρχει ο καπετάν Ζαχαριάς στην Πελοπόννησο, προεπαναστατικός. Ένας άνθρωπος πολύ σκληρός. Δεν υπήρχε εθνική συνείδηση τότε. Αν είχες λεφτά, σε καθάριζε, είτε Τούρκος ήσουν είτε Ρωμιός. Αλλά επειδή υπήρχε η ανάγκη να βρίσκεται ένα άγαλμα σε κάθε πόλη για να αφήνουμε στεφάνι στις 25 Μαρτίου, όποιους πλιατσικολόγους είχαμε τους κάναμε ήρωες.
Ο καπετάν Ζαχαριάς λέγεται ότι είχε 40 παλικάρια κάποια περίοδο. Και στήσανε την ιστορία ότι υπήρχε μια Λιβαδειά (που δεν υπάρχει) στην Πελοπόννησο. Μετά είπαν ότι ήταν μια περιοχή που τη λένε Λιβάδια με πολλά χωριουδάκια και από εκεί συγκεντρωθήκανε τα 40 παλικάρια για να πάνε στην Τριπολιτσά. Στήσανε δηλαδή ένα παραμύθι.
Τα δημοτικά τραγούδια διασώζουνε γεγονότα, είναι η προφορική παράδοση. Η οποία ήταν πάντα σε αντιδικία με τη γραπτή των καλαμαράδων. Ψάχνοντας βρίσκω έναν χάρτη που με το τοπωνύμιο Λιβαδειά χαρακτηρίζει όλη τη Ρούμελη, την ανατολική Στερεά. Ο Κλοντ Φοριέλ (Claude Charles Fauriel) γράφει ότι η Λιβαδειά έχει πολλά αρματολίκια μαζί με τη Θεσσαλία, τη Μακεδονία και την Ήπειρο. Άρα μιλάει όχι για μια πόλη, αλλά για μια περιοχή. Σκέφτομαι ότι αυτή πρέπει να είναι η Λιβαδειά.