Ο 35άχρονος Peter Higgs το 1964 έκανε την πρόβλεψη ότι πρέπει να υπάρχει ένας μηχανισμός και ένα σωματίδιο (μποζόνιο) που να «δίνει μάζα» στα άλλα σωμάτια.
Δηλαδή ένα σωματίδιο που να υπάρχει παντού στο σύμπαν. Οπότε όταν τα άλλα σωματίδια κινούνται στον χώρο, αλληλεπιδρούν αναγκαστικά μαζί του. Έτσι η αποκτημένη δυσχέρεια στην κίνησή τους (με τον ίδιο τρόπο που μια πέτρα ή μια σφαίρα κινείται πολύ πιο δύσκολα μες στο νερό απ’ ό,τι στον αέρα), δηλαδή η αυξημένη αδράνεια τους, ερμηνεύεται ως μάζα.
Για σχεδόν πέντε δεκαετίες αρκετοί θεωρούσαν την υπόθεση αυτή ακραία. Δεν ήταν δε λίγοι όσοι εκλάμβαναν τον Higgs ως εκκεντρικό και γραφικό. Το 2012 όμως στο CERN το σωματίδιο αυτό ανιχνεύτηκε κατά τρόπο αναμφισβήτητο. Αυτό το γεγονός του έδωσε το βραβείο Νόμπελ την επόμενη χρονιά. Μοιράστηκε το Νόμπελ με τον Βέλγο φυσικό François Englert, ο οποίος επίσης είχε κάνει αντίστοιχες προβλέψεις. Καλό είναι λοιπόν να θυμόμαστε ότι οι επιτυχίες δεν έρχονται αμέσως. Χρειάζονται υπομονή και επιμονή.
Ακριβώς επειδή οι δεκαετίες περνούσαν χωρίς να βρεθεί, ο νομπελίστας Leon Lederman έγραψε ένα βιβλίο το 1993 με αρχικό τίτλο The Goddamn Particle (Το καταραμένο σωματίδιο), αλλά όταν το είδε ο εκδότης του είπε: «Δεν είναι πιασάρικος τίτλος. Κόψε το damn και κάν’ το “The God Particle”». Έτσι από μια άσχετη κουταμάρα το σωματίδιο ονομάστηκε Σωματίδιο του Θεού, χωρίς να έχει καμία σχέση.
Όπως όμως έλεγε ο Higgs: «Εγώ δεν πιστεύω σε κάτι. Ορισμένοι άνθρωποι βρίσκονται σε σύγχυση ανάμεσα στην επιστήμη και τη θεολογία. Ισχυρίζονται ότι το CERN επιβεβαίωσε την ύπαρξη του θεού. Φαίνεται πως τα ευρήματα του CERN επιδείνωσαν τις μπερδεμένες σκέψεις όσων ήδη τα είχαν όλα μπερδεμένα στο μυαλό τους. Σταματήστε να το αποκαλείτε Σωματίδιο του Θεού».
