Skip to content
Home » Πώς ο πατέρας του Ροβήρου Μανθούλη κρύβεται πίσω από το όνομα του ΒΙΤΑΜ

Πώς ο πατέρας του Ροβήρου Μανθούλη κρύβεται πίσω από το όνομα του ΒΙΤΑΜ

    Πώς ο πατέρας του Ροβήρου Μανθούλη κρύβεται πίσω από το όνομα του ΒΙΤΑΜ

    Published

    Πώς ο πατέρας του Ροβήρου Μανθούλη κρύβεται πίσω από το όνομα του ΒΙΤΑΜ

    Published
    Ο σκηνοθέτης Νίκος Θεοδοσίου ανατρέχει στα γραπτά του Ροβήρου Μανθούλη και ανακαλύπτει από πού προέρχεται η ονομασία του φυτικού βουτύρου ΒΙΤΑΜ

    Κατά καιρούς εμφανίζονται στον Τύπο ειδήσεις για την εξαγορά του brand ΒΙΤΑΜ από τη μια ή την άλλη πολυεθνική. Μάλλον κανείς δεν δίνει σημασία σε αυτές τις ειδήσεις μιας και το πετυχημένο προϊόν που λάνσαρε το 1947 η ΕΛΑΪΣ εξακολουθεί να βρίσκεται στα ράφια των σουπερμάρκετ.

    Άραγε πόσοι από τους πελάτες που αγοράζουν το προϊόν γνωρίζουν τι σημαίνει το αρκτικόλεξο; Μια ιστοσελίδα –που με σιγουριά δηλώνει πως γνωρίζει– γράφει ότι προέρχεται από τον αρχικό υπότιτλο του προϊόντος: βιταμινούχος μαργαρίνη.

    Παραμύθια. Τα αρχικά προέρχονται από τη «Βιομηχανία Ιδεωδών Τροφών Αλεξάνδρου Μανθούλη». Ο Αλέξανδρος Μανθούλης ήταν ο πατέρας του γνωστού Έλληνα σκηνοθέτη Ροβήρου Μανθούλη και από αυτόν μαθαίνουμε την ιστορία.

    «Ο δικός μου ο πατέρας, γράφει στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο “Ο κόσμος κατ’ εμέ”, ήταν πολυμήχανος. Σκαρφιζόταν τα πιο απίθανα εγχειρήματα. Αφήνω το ταξίδι που έκανε στην επαρχία με μια βαλίτσα γεμάτη πρωτευουσιάνικα κομπινεζόν και κιλότες και γύρισε με στάρι, έξι κοτόπουλα και ένα κεφάλι κασέρι.

    »Όχι, έκανε κάτι πολύ πιο πρωτότυπο. Πρέπει να πω ότι ο πατέρας μου, αν και μηχανικός, ήταν γεννημένος εφευρέτης βιομηχανικών τροφών. Είχε αρχίσει με το σταρένιο πόριτζ λίγο πριν από την Κατοχή. Έφερνε το στάρι (στο σπίτι!), το έψηνε, το άλεθε, το έβαζε σε κουτιά και το πουλούσε σε τέσσερα μπακάλικα. Το έλεγε ΒΙΤΑΜ».

    Αλλά ήρθε η Κατοχή και το σιτάρι άρχισε να εκλείπει. Οπότε τέλος το σταρένιο πόριτζ. Παράλληλα στην Κατοχή εξαφανίστηκε και ο καφές. Εκεί στράφηκε τότε ο πολυμήχανος Αλέξανδρος Μανθούλης. Πήγαινε και αγόραζε ελαττωματικά σύκα.

    Η συνέχεια από τον Ροβήρο: «Τα έφερνε στο σπίτι, τα έψηνε, τα αποστείρωνε, τα άλεθε, τα έβαζε σε κουτιά και τα πουλούσε για ρόφημα σε δύο μπακάλικα. Τα έλεγε Sans Cafe, που ακουγότανε “σαν καφέ” και που στα γαλλικά σημαίνει “χωρίς καφέ”!

    Είχε αρχίσει με το σταρένιο πόριτζ. Έφερνε το στάρι , το έψηνε, το άλεθε, το έβαζε σε κουτιά και το πουλούσε σε τέσσερα μπακάλικα. Το έλεγε ΒΙΤΑΜ

    »Το περίεργο είναι ότι το ρόφημα του πατέρα μου έμοιαζε πολύ με καφέ – και στη γεύση και στο χρώμα. Επιπλέον ήταν θρεπτικότατο και δεν είχε ανάγκη από ζάχαρη. Που κι αυτή βέβαια είχε περάσει στην προϊστορία».

    Αλλά ο «εφευρέτης βιομηχανικών τροφών» δεν έμεινε εκεί. Στράφηκε σε κάτι που θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο για τους πεινασμένους ανθρώπους της Κατοχής: το πόριτζ από βρώμη.

    Η συνέχεια πάλι από τον Ροβήρο:

    «Το κράτος είχε αποξηράνει τη λίμνη Λεσίνι για να φυτευτεί βρώμη για το ελληνικό ιππικό. Όταν ήρθαν οι Γερμανοί, βρήκαν βρώμη, αλλά τι να την κάνουν που στη θέση του ιππικού είχαν τανκ; Και την άφησαν τη βρώμη…

    »Το μαθαίνει ο πατέρας μου, συμβάλλεται με την εταιρεία που εκμεταλλευόταν την αποξηραμένη λίμνη, τους πείθει να μην καλλιεργήσουν άλλο πράγμα γιατί θα το βουτήξουν οι Γερμανοί.

    »Ανοίγει ένα από τα κλειστά εργοστάσια του Μοσχάτου, κατασκευάζει κλίβανο (“ο οποίος κλίβανος ήτο ιδικής μου ευρεσιτεχνίας”, όπως γράφει στο πόνημά του ο πατέρας μου), μύλους και ειδικά μηχανήματα αποφλοίωσης. Παράγει χιλιάδες κουτιά γνήσιου και θρεπτικοτάτου κουάκερ. Αυτά διατίθενται στο κοινό από ένα και μόνο πρατήριο, έξω από το οποίο άρχιζαν να κάνουν ουρά οι πεινασμένοι Αθηναίοι από τα μεσάνυχτα».

    Μετά το τέλος της γερμανικής κατοχής ο Αλέξανδρος Μανθούλης πούλησε τη μάρκα ΒΙΤΑΜ στην ΕΛΑΪΣ. Η εταιρεία την έδωσε στο νέο προϊόν φυτικού βουτύρου που έριξε στην αγορά και το οποίο σημείωσε εντυπωσιακή επιτυχία καθώς ήταν θρεπτική και πιο οικονομική λύση σε σχέση με το βούτυρο.

    banner_300_250
    Picture of Νίκος Θεοδοσίου
    Ο Νίκος Θεοδοσίου είναι σκηνοθέτης και συγγραφέας

    MORE STORIES

    Μογγολία shortstoriesgr
    Short

    Επιβίωση στα παγωμένα βουνά της Μογγολίας

    Η Ελευθερία Γιαγή, η οποία ζούσε για χρόνια σε τροχόσπιτο και έχει ταξιδέψει σε 43 χώρες, γράφει στο Short Stories για το ταξίδι της στη Μογγολία και την «παγωμένη» εμπειρία της στους -20 °C