Υστερα από 1.189 ερημικά χλμ. προλάβαμε το κομβόι στο Gao, πόλη στο Μάλι. Στα καπάκια φύγαμε για άλλα 553 χλμ., κάπου στα μαλο-αλγερινά σύνορα. Μπροστά και πίσω οδηγούσαν 4Χ4 οπλισμένα για πραγματικά κάθε ενδεχόμενο. Την προηγούμενη φορά τους είχε κλείσει τον δρόμο ένα πολεμικό ελικόπτερο!
Όταν φτάσαμε στο Tessalit, η Γιορτή της Καμήλας (La Fête du Chameau) είχε ήδη ξεκινήσει. Καμηλοδρομίες, παζάρι, καλλιστεία καμήλας, ξιφομαχία μετά παραδοσιακών χορών και ό,τι άλλο περιλαμβάνει ένα τυπικό μουσικό φεστιβάλ στο Μάλι.
Το βράδυ τη συναυλία άνοιξαν οι Terakaft (πρότζεκτ του «Diarra») και ακολούθησαν οι Tinariwen. Τα τραγούδια που έπαιζαν από κασέτα σε κασέτα ακουγόντουσαν ζωντανά από εκεί που ξεκίνησαν από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές τους. Κοινό και μουσικοί που επιβίωσαν από έναν αιματηρό εμφύλιο.
Ανάμεσα στα ατελείωτα τζαμαρίσματα γύρω από τη φωτιά –με τον «Japonais» (Mohammed Ag Itlale) να μην αφήνει την κιθάρα από τα χέρια του– και στο μέτρημα των άστρων στους αμμόλοφους προλάβαμε τελευταία στιγμή να ηχογραφήσουμε μια συζήτηση με τον Abdellah ag Alhousseini.
Οι καμήλες πήγαν σιγά σιγά να ξεκουραστούν σπίτια τους. Εμείς έπρεπε σε λίγες μέρες να φτάσουμε έξω από το Timbuktu για να προλάβουμε το Φεστιβάλ της Ερήμου. Ύστερα από άλλα 824 ερημικά χλμ., ανάμεσα σε επισκευές επί επισκευών, δύσκολες βάρδιες, κακό ύπνο και μαλάρια, όπως έλεγε και ο Βαγγέλης, βρεθήκαμε στους αμμόλοφους του φεστιβάλ, το οποίο πετούσε πάνω σε ένα μαγικό χαλί.
Σε ρόλο πιλότου ήταν οι Amadou & Mariam, Habib Koïté, Afel Bocoum, Bassekou Kouyaté, Ami Sacko, Cheick Tidiane Seck, Khaira Arby, Koudede, Mamar Kassey, Tartit, Terakaft και φυσικά οι Tinariwen.
