Skip to content
Home » Μνήμες ενός επίστρατου από το Κυπριακό το 1974

Μνήμες ενός επίστρατου από το Κυπριακό το 1974

    Μνήμες ενός επίστρατου από το Κυπριακό το 1974

    Published
    Χαοτικές συνθήκες στον σταθμό Λαρίσης στις 20 Ιουλίου 1974, την ημέρα της επιστράτευσης

    Μνήμες ενός επίστρατου από το Κυπριακό το 1974

    Published
    Χαοτικές συνθήκες στον σταθμό Λαρίσης στις 20 Ιουλίου 1974, την ημέρα της επιστράτευσης
    O συνταξιούχος δάσκαλος Αγαμέμνων Χατζηχριστοδούλου αφηγείται στο Short Stories την εμπειρία του από τις μέρες της επιστράτευσης του 1974

    Στο Κυπριακό δεν επιστρατεύτηκα για την πρώτη γραμμή. Είχα λευκό απολυτήριο, που σημαίνει ότι έμενα στα μετόπισθεν. Ως δάσκαλος και έφεδρος επίστρατος αξιωματικός ανέλαβα υπεύθυνος της ομάδας εθνοφυλάκων εδώ στην Τέλεντο. Μέσα σε μια μέρα έγινα ξανά έμπιστος πατριώτης.

    Ο ίδιος διοικητής, ο οποίος παραμονή της Πρωτοχρονιάς του ’74 απειλούσε ότι θα με συντρίψει επειδή επέτρεψα να γίνουν στο σχολείο οι αρχαιρεσίες για τον σύλλογο γονέων, με κάλεσε να μου αναθέσει τη διοίκηση της ομάδας εθνοφυλάκων… Εμένα κι άλλους φυσικά – ο ίδιος ήταν έντρομος.

    Την πρώτη εβδομάδα ήδη εντοπίσαμε έναν τουρίστα, κάπως μυστήριο, η εμφάνισή του δεν είχε σχέση με τους λιγοστούς Ευρωπαίους που είχαν ξεμείνει στο νησάκι μετά τα γεγονότα. Αυτός είχε εμφανιστεί μες στις μέρες του χαμού. Το θεώρησα ύποπτο.

    Δικαιοδοσία να τον συλλάβω εγώ δεν είχα, ήμουν πολιτοφύλακας. Τον παρακολουθήσαμε περίπου δυο μέρες προτού ενημερώσω το αστυνομικό τμήμα. Όταν ήρθαν και τον ανέκριναν, διαπιστώθηκε πως είχε τουρκική ταυτότητα, ήταν κάτοικος Κωνσταντινούπολης και ισχυριζόταν ότι έκανε τις διακοπές του και πως δεν γνώριζε ότι βρισκόμασταν σε εμπόλεμη κατάσταση.

    Φυσικά τον συνέλαβαν και το έστειλαν στην Αθήνα. Αργότερα μάθαμε πως απελάθηκε ως κατάσκοπος.

    Να ήταν μόνο αυτό! Μες στην ένταση και την τραγικότητα των ημερών ένα πράγμα σκεφτόμουν συνεχώς. Αν γινόταν κάποια απόβαση στα δικά μας εδώ νησιά, Κάλυμνο, Λέρο, Κω, ήμασταν χαμένοι. Όπλα δεν υπήρχαν –για την Κω ήταν κοινό μυστικό ανάμεσα στους επίστρατους ότι άνοιγαν τις κούτες με τα πυρομαχικά κι έβρισκαν πέτρες–, όσα υπήρχαν ήταν παλιά και το κυριότερο ο κόσμος ήταν τρομαγμένος χωρίς αξιόμαχο ηθικό, στο έλεος της παραπληροφόρησης της χούντας από καιρό και χωρίς σαφή εικόνα τι γινόταν τις πρώτες μέρες της μεταπολίτευσης.

    Όλοι καταλαβαίναμε ότι η επιστράτευση είχε γίνει για λόγους πολιτικούς και όχι ουσιαστικούς. Το ενδεχόμενο ενός νέου εμφυλίου ήταν ανοιχτό, μιας και πολλοί αξιωματικοί ήταν φιλοχουντικοί.

    Όλοι καταλαβαίναμε ότι η επιστράτευση είχε γίνει για λόγους πολιτικούς και όχι ουσιαστικούς. Το ενδεχόμενο ενός νέου εμφυλίου ήταν ανοιχτό

    Τα πάντα ήταν διαλυμένα. Ο στρατός ήταν ακόμη στραμμένος προς τον «εσωτερικό εχθρό» και αυτό ήταν φανερό.

    Ναι, ήταν δύσκολες μέρες, δύσκολες και τραγικές για όλους. Ζήσαμε τον φόβο να μην ξέρουμε πώς να υπερασπιστούμε τα παιδιά και τις οικογένειές μας. Ζήσαμε την οργή και τον πόνο των Κυπρίων. Δεν επέτρεψαν οι καταστάσεις να χαρούμε την πτώση της χούντας, όλα ανατρέπονταν από μέρα σε μέρα.

    Και κάτι προσωπικό. Όταν έγινε ο δεύτερος «Αττίλας» ήταν παραμονή Δεκαπενταύγουστου, ήμασταν συγκεντρωμένοι αρκετοί, υπήρχε κόσμος στην αυλή της εκκλησίας για τον εσπερινό. Ξαφνικά ένα ελικόπτερο στρατιωτικό πέρασε κυριολεκτικά πάνω από τα κεφάλια μας και προσγειώθηκε σε διπλανό, άδειο χωράφι. Δεν είχε αναγνωριστικά, δεν ξέραμε αν ήταν ελληνικό ή τουρκικό. Σε λίγο κάποιο πιτσιρίκι κατέφτασε τρέχοντας στην εκκλησία και φώναζε: «Ψάχνουν τον δάσκαλο»!

    Επικράτησε πανικός, οι γυναίκες λιποθυμούσαν, εγώ έφυγα αμέσως για να δω τι συμβαίνει. Τελικά ήταν δικό μας ελικόπτερο και ο αξιωματικός ζητούσε τον υπεύθυνο της ομάδας πολιτοφυλάκων.

    *Τέλεντος: κατοικημένο μικρό νησί βόρεια της Καλύμνου στην οποία ανήκει διοικητικά καθώς βρίσκεται σε απόσταση από αυτή λιγότερη από ένα μίλι.

    banner_300_250
    Picture of Αγαμέμνων Χατζηχριστοδούλου
    Ο Αγαμέμνων Χατζηχριστοδούλου είναι συνταξιούχος δάσκαλος. Υπηρετούσε στην Κάλυμνο το 1974

    Αφήγηση στον
    Θανάση Καραμπάτσο

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Μαρκή_ Η εισβολή στην Κύπρο, τα αρχαία και το εγκεφαλικό του μπαμπά μου shortstories.gr
    Short

    Η εισβολή στην Κύπρο και το εγκεφαλικό του μπαμπά μου

    Η Ευτέρπη Μαρκή γράφει στο Short Stories για την ημέρα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο που τη βρήκε σε μια ανασκαφή στη Θεσσαλονίκη, για τις εργασίες προστασίας των αρχαίων, αλλά και για το εγκεφαλικό που έπαθε ο Μικρασιάτης πατέρας της