Το 1973 ο κόσμος δούλευε έξι ημέρες την εβδομάδα. Και τα σχολεία το ίδιο.
Πήγαινα στο 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών. Αχαρνών και Χέιδεν (Χέυδεν με την τότε γραφή) γωνία. Σήμερα έχει μετονομαστεί σε «Θεόδωρος Αγγελόπουλος».
Το 2ο Αρρένων για το Σάββατο 17 του Νοέμβρη είχε κανονίσει για τις τρεις μεγάλες τάξεις του γυμνασίου –την τετάρτη, την πέμπτη και την έκτη– ημερήσια εκδρομή στα Καλάβρυτα.
Δεκαεπτάχρονος μαθητής της τελευταίας τάξης με μια μικρή ομάδα συμμαθητών μου από το γυμνάσιο και τα φροντιστήρια Ηράκλειτος (υποψήφιος για την Ιατρική γαρ) και Αττικόν είχαμε ήδη έρθει σε επαφή με αντιδικτατορικές αριστερές οργανώσεις. Κανείς δεν μας είχε προετοιμάσει για ό,τι κάναμε τις ημέρες εκείνες. Φυσικά κανείς δεν μας είχε προϊδεάσει για ό,τι επακολουθούσε.
Την Τετάρτη 14 του Νοέμβρη το απόγευμα πηγαίνοντας για το φροντιστήριο βρεθήκαμε στο Πολυτεχνείο. Πήγαμε φροντιστήριο στα Εξάρχεια για δέκα λεπτά και κατεβάσαμε και τους υπόλοιπους (σχεδόν 30 άτομα).
Πέμπτη και Παρασκευή 15 και 16 πηγαίναμε σχολείο μέχρι τις 12 παρά. Σκορπάγαμε χειρόγραφα τρικάκια γραμμένα με μαρκαδόρο σε κομμένες σελίδες από τετράδιο. «Κάτω η Χούντα», «Όλοι στο Πολυτεχνείο», «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», «Πότε θα κάνει ξαστεριά».
Μετά στο Πολυτεχνείο μέχρι τις 12 το βράδυ.
