Usher Hall. Φέρνει κάτι από Αγια-Σοφιά. Με κλήτευσες να πάω. Στο Εδιμβούργο. Άλλαξες και την ημερομηνία. Ένα παλίμψηστο κτίριο από τούβλα σε κύκλο, αλλά με κίονες σταυρούς στις δύο εισόδους του. Έβρεχε εκείνη την ημέρα. Τετραγωνισμός της αγάπης μας. Μου έδωσες ένα πλέγμα από δάχτυλα να τα κάνω ομπρέλα.
Ανήμερα της εορτής του Σταυρού έφυγα με φύλλο πορείας μια σταγόνα από το δάκρυ πολεοδομίας σου. Ήπια μια μπίρα στο φουαγέ. Ήθελα αλκοόλ γραμματεία να πρωτοκολλήσω την παρουσία μου. Αλεξίπτωτα τα μάτια σου προσγειώθηκαν στης ταξιθέτριας την αρμοδιότητα χωροθεσίας.
«Να πάτε στον εξώστη, έχει θέσεις με σκηνοθεσία λατρείας» μου είπε. Η βροχή μαστίγωνε το θέατρο και τα καθίσματα μονομάχοι αδημονούσαν να υποδεχτούν τα θηρία θεατές. Μια ηλιαχτίδα σαν αστραπή διέφυγε της βροχής και από την τσέπη της ταξιθέτριας κατέληξε στην καρέκλα που βλεφάριζε από το θεωρείο με την κέντρο βάρους σκηνή.
«Πρόσεχε!» μου φώναξες. Τα μάτια σου στο βλέμμα βάρος μιας παιδικής ψυχής. Κάθισα στην άκρη της σειράς αορτής εορτής. Κόσμος πολύς. Μια καρδιά όλοι μας που παλλόταν στους ρυθμούς υψηλής πίεσης εν αναμονή της πτήσεως μαχητικών αεροσκαφών του αίματός μας.
Ένα αεροπλανοφόρο το αμφιθέατρο ανέμενε εντολές πλεύσεως από τον καπετάνιο φοιτητές. Και εισήλθαν. Πιάσανε τις θέσεις στην πλατεία γέφυρα του πλοίου. Οι ταξιθέτριες πάσχιζαν να χωροθετήσουν τους επιβάτες σταγόνες του ωκεανού μέλλοντος των παιδιών τους. Πλημμυρίδα ανθρώπων με εισιτήριο την ομπρέλα αλεξικέραυνο για την ελπίδα του μέλλοντός τους. Τσαμπιά ανθρώπων στοιβαγμένα στις κληματαριές των καθισμάτων του αμφιθεάτρου.
Οι διάδρομοι που χώριζαν τις θέσεις από την έκθεση στη διαφυγή είτε λόγω φυσικής ανάγκης είτε λόγω τιμής κατειλημμένοι από ανθρώπους φίλα προσκείμενους στη φυλή των πτυχιούχων.
Usher Hall. Εδιμβούργο. Φέρνει στην Αγια-Σοφιά.