Η Πέτρα Έλσνερ γεννήθηκε το 1953 κοντά στο Ανατολικό Βερολίνο. Γραφίστας – ζωγράφος εργάστηκε στη μεγαλύτερη διαφημιστική επιχείρηση του Ανατολικού Βερολίνου. Συντάκτρια σε νεολαιίστικα κομματικά περιοδικά και σπουδές φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου και στη Σχολή Δημοσιογραφίας της Λειψίας. Τη δεκαετία του ’80 ήμουν γραμματέας στον Σύνδεσμο Φιλίας Ελλάδας – Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Κάθε καλοκαίρι έρχονταν γκρουπ Ανατολικογερμανών νεολαίων. Τους καλωσόριζα και τους συνόδευα αποκτώντας πολλές φιλίες. Σε ένα από τα γκρουπ ήταν και η Πέτρα. Η φιλία μας ακόμη κρατάει με επισκέψεις μου στη Γερμανία και με αλληλογραφία.
Τα γράμματα της Πέτρα είναι συγκινητικά, αλλά και χαρακτηριστικά της ψυχολογικής κατάστασης των Ανατολικογερμανών μετά την ενοποίηση και την ένταξή τους σε μια «άλλη χώρα».
Μάρτης 1991
Φαντάσου ότι σε διώξανε από τη χώρα σου […]. Ύστερα από κάποιους παράξενους εξαναγκασμούς, φεύγεις χωρίς γυρισμό. Εκεί που φτάνεις, πρέπει να συνηθίσεις, να μάθεις γλώσσα και συμπεριφορές, νόμους και συνήθειες […]. Και θα υπάρχουν ήττες, γιατί κανείς δεν μπορεί να τα αφομοιώσει όλα μαζί τόσο γρήγορα.
Ναι, ξέρω. Δεν έφτιαξες τις βαλίτσες σου, έμεινες εδώ κι όμως βρέθηκες σε μια άλλη χώρα, έγινες ξένος στη δική σου χώρα. Δεν πέρασε ούτε μια μέρα που να μην πληγωθείς.
Γιατί ξαφνικά ανήκεις σε μια μειονότητα που της συμπεριφέρονται όπως σε κάθε μειονότητα: απότομα και υποτιμητικά. Ο Ανατολικογερμανός, που έζησε από τα παιδικά του χρόνια σε αυτήν τη «μεταξύ-χώρα», που τώρα ονομάζουν «λάθος-χώρα», εκνευρίζει και αποπροσανατολίζει τους Παλαιογερμανούς.
[…] αν για πολύ καιρό σε χαρακτηρίζουν Γερμανό δεύτερης κατηγορίας […] μην τα παρατάς.
Σε αυτό τον δρόμο αντοχής μην ξεχνάς πώς ζούσαμε κάποτε και πώς έχουμε αποκτήσει τις εμπειρίες μιας διαφορετικής κοινωνίας και της κατάρρευσής της. Μην αφήνεις να σε τρομάζουν οι αναμνήσεις σου. Μην τις αμφισβητείς ούτε να τις ανταλλάσσεις, ακόμη κι αν η βαλίτσα «ΓΛΔ» είναι βαριά. Αυτά που κρύβονται εκεί μέσα είναι η προέλευσή σου.
