Skip to content
Home » Τα παιδικά μου καλοκαίρια στην ανασκαφή στους Φιλίππους

Τα παιδικά μου καλοκαίρια στην ανασκαφή στους Φιλίππους

    Τα παιδικά μου καλοκαίρια στην ανασκαφή στους Φιλίππους

    Published
    Η Ευαγγελία Αγγέλκου (δεξιά) με τη φίλη της Κατερίνα Νικολαΐδου πλένουν όστρακα στην αυλή του μουσείου των Φιλίππων

    Τα παιδικά μου καλοκαίρια στην ανασκαφή στους Φιλίππους

    Published
    Η Ευαγγελία Αγγέλκου (δεξιά) με τη φίλη της Κατερίνα Νικολαΐδου πλένουν όστρακα στην αυλή του μουσείου των Φιλίππων
    Η Ευαγγελία Αγγέλκου αναπολεί στο Short Stories τα παιδικά της καλοκαίρια στους Φιλίππους, με την κολλητή της φίλη Κατερίνα, την κόρη της αρχαιολόγου Ευτυχίας Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου, η οποία ανέσκαπτε στην περιοχή

    Σκαλίζοντας προχθές κάτι φωτογραφίες, έπεσα πάνω σε μια παιδική δικιά μου και της Κατερίνας, που πλέναμε όστρακα –κομμάτια από σπασμένα αγγεία– στην πέτρινη βρύση της αυλής του μουσείου των Φιλίππων. Είναι τραβηγμένη από τη μαμά της, την Ευτυχία Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου, με μια παλιά Λιούμπιτελ.

    Μου θύμισε τότε που στο τέλος του καλοκαιριού, λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία και αφού έκλεινε η μαμά μου την ανασκαφή της στην Πύδνα, πηγαίναμε στους Φιλίππους. Εκεί ήταν η ανασκαφή της κ. Ευτυχίας, στην παλαιοχριστιανική βασιλική Γ΄των Φιλίππων.

    Με την Κατερίνα ήμασταν συνομήλικες και κολλητές, οπότε η διαμονή μας στους Φιλίππους ήταν ό,τι καλύτερο. Όλη μέρα μαζί. Παίζαμε στην ανασκαφή κρυφτό ή παρατηρούσαμε τις χελωνίτσες που διέμεναν στα ερείπια. Άλλοτε φτιάχναμε «σπιτάκια» ανάμεσα στα μάρμαρα της αυλής του μουσείου.

    Όταν είχε πολλή ζέστη μπαίναμε μες στο μουσείο και καθόμασταν σε ένα γραφειάκι, όπου η Κατερίνα ζωγράφιζε και έφτιαχνε κόμικς μ’ εμάς πρωταγωνίστριες. Ή πηγαίναμε στη μόνιμη έκθεση και χαζεύαμε τα εκθέματα, τραγουδώντας το Μες το μουσείο από τη Λιλιπούπολη.

    Μια φορά ρώτησα τον φύλακα τι έχει στον πάνω όροφο. Κι αυτός, όταν μια μέρα άνοιξε την αίθουσα για ένα γκρουπ, μας φώναξε κι εμάς να δούμε. Είχε αγάλματα και ερμαϊκές στήλες. Είχα πάει σε πολλά μουσεία, αλλά πρώτη φορά έβλεπα ερμαϊκή στήλη. Τι άγαλμα ήταν αυτό, καλέ! Παράξενοι άνθρωποι ώρες ώρες αυτοί οι αρχαίοι.

    Αργότερα, όταν μεγαλώσαμε λίγο, βοηθούσαμε κι εμείς στην ανασκαφή με τον τρόπο μας. Πλέναμε τα όστρακα στην πέτρινη βρύση έξω από το μουσείο. Αυτά τα όστρακα μου φαίνονταν κάπως αδιάφορα, ήταν αβαφή, το πολύ πολύ να έβρισκες καμιά λαβή από στάμνα ή αμφορέα. Ενώ της Πύδνας –κι εκεί βοηθούσα στο πλύσιμο– ήταν πολύχρωμα με εφυάλωση και εγχάρακτα σχέδια. Είχαν ακόμη και ζωάκια, λαγούς, λιοντάρια κ.ά.

    Είχα πάει σε πολλά μουσεία, αλλά πρώτη φορά έβλεπα ερμαϊκή στήλη. Τι άγαλμα ήταν αυτό, καλέ! Παράξενοι άνθρωποι ώρες ώρες αυτοί οι αρχαίοι

    Στα υπόγεια του μουσείου βρισκόταν κάποιες μέρες ο Ζώης, ο συντηρητής της 12ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Καθόμασταν κι εμείς μαζί του και τον παρατηρούσαμε να συνταιριάζει τα διάφορα κομμάτια των αγγείων. Στο τρανζίστορ έπαιζε Κανελλίδου, Χριστιάνα και Άννα Βίσση. Μια φορά μας έφτιαξε από ένα μικρό γύψινο εκμαγείο με ένα ανάγλυφο αλογάκι, το οποίο βάψαμε. Ο άλλος συντηρητής, ο Παναγιώτης, επέμενε ότι το άλογο έπρεπε να το βάψουμε γκρι, σαν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου που συντηρούσε.

    Κάθε πρωί μας έφερνε φρέσκα αυγά από τις κοτούλες του. Ήξερε όλα τα τραγούδια και μια φορά διηγήθηκε στις μαμάδες μας πώς πήγε και τραγούδησε στο Να η ευκαιρία και τον διάλογο που είχε με τη Ροζίτα Σώκου.

    Αν και διαμέναμε στην Καβάλα, το βράδυ επιστρέφαμε στους Φιλίππους για να παρακολουθήσουμε κάποια παράσταση στο αρχαίο θέατρο. Δεν παραλείπαμε όμως να συναντηθούμε και με τα κορίτσια της Χάιδως Κουκούλη-Χρυσανθάκη, την Κατερίνα και τη Θέτιδα, που η μόνιμη κατοικία τους ήταν στο μουσείο της Καβάλας, κάτι που έβρισκα εξαιρετικό, αν και η μαμά μου έλεγε ότι είναι δύσκολο σπίτι και δουλειά στον ίδιο χώρο.

    Στους Φιλίππους επέστρεψα αργότερα ως φοιτήτρια στην πανεπιστημιακή ανασκαφή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Και στην Καβάλα το 2005 ως νεοδιορισμένη αρχαιολόγος στην πάλαι ποτέ 12η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Αλλά αυτά είναι μια άλλη ιστορία.

    banner_300_250
    Picture of Ευαγγελία Αγγέλκου
    Η Ευαγγελία Αγγέλκου είναι αρχαιολόγος στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού

    Κεντρική φωτογραφία
    Ευτυχία Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου (στο αρχείο της Ευαγγελίας Αγγέλκου)

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Ο Χρήστος, ένας ιδιαίτερος εργάτης ανασκαφής, που οι φασίστες τον φώναζαν μπάσταρδο
    Short

    Ο Χρήστος, ένας ιδιαίτερος εργάτης ανασκαφής, που οι φασίστες τον φώναζαν μπάσταρδο

    Η αρχαιολόγος Ευτέρπη Μαρκή γράφει στο Short Stories για έναν εργάτη ανασκαφής με σκοτωμένο αντάρτη πατέρα, δύσκολα παιδικά χρόνια και απολυτήριο στρατού λόγω υστερίας και για την περιπέτεια της μονιμοποίησής του

    Ευαγγελία Αγγέλκου_μια σφιχτή αγκαλία για την ξεναγήστρα_ shortstories
    Short

    Μια σφιχτή παιδική αγκαλιά για την «ξεναγήστρα»

    Η αρχαιολόγος Ευαγγελία Αγγέλκου γράφει στο Short Stories για ένα τρυφερό περιστατικό με ένα μικρό κορίτσι, κάποιους μήνες ύστερα από μια κυριακάτικη ξενάγηση στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη

    Efterpi Marki_mia anaskafi tou 1972 στο Βαρδάρι
    Short

    Χριστούγεννα του 1972 σε μια ανασκαφή στο Βαρδάρι

    Η Ευτέρπη Μαρκή αναπολεί στο Short Stories τα Χριστούγεννα του 1972, όταν ως νέα αρχαιολόγος γνώρισε το Βαρδάρι και τους ανθρώπους του, με αφορμή μια σωστική ανασκαφή στα δυτικά τείχη της Θεσσαλονίκης