Στη σημερινή εικόνα της περιοχής του Γκαζιού κυριαρχεί η μεγάλη μακρόστενη πλατεία. Ξεκινάει από την οδό Ιάκχου, στην κάτω είσοδο της Τεχνόπολης, και φτάνει μέχρι την Κωνσταντινουπόλεως. Όμως αυτός ο χώρος δεν ήταν πάντα πλατεία.
Όταν φτιάχτηκε το εργοστάσιο φωταερίου όλος αυτός ο χώρος χρησίμευε για να τοποθετούνται τεράστιες ποσότητες άνθρακα που έφταναν από το εξωτερικό. Εκεί όπου σήμερα κάνουμε βόλτα ή αράζουμε στα παγκάκια υπήρχαν τεράστια βουνά από κάρβουνο. Αυτοί οι χώροι τοποθέτησης του κάρβουνου τότε ονομάζονταν «γήπεδα».
Οι Γερμανοί στην Κατοχή είχαν επιτάξει το εργοστάσιο φωταερίου όπως και την περιοχή γύρω από αυτό, καθώς και τα διάφορα «γήπεδα» των εγκαταστάσεων για την προστασία τους από τις δολιοφθορές της Αντίστασης. Εκεί που σήμερα σταματάμε για ένα τσιγάρο ή για να μιλήσουμε στο κινητό, κάποτε υπήρχαν νάρκες.
Σε ένα τέτοιο «γήπεδο» κοντά στο σημερινό μετρό του Ελαιώνα, στις 29/7/1944, σκοτώθηκαν ακαριαία 14 εργάτες από έκρηξη βόμβας κατά τη φόρτωση του κάρβουνου για τη μεταφορά του κοντά στο εργοστάσιο.
Σήμερα υπάρχει ένας ομαδικός τάφος στη μνήμη των 14 εργατών στο Γ΄ Νεκροταφείο Αθηνών, ένας χώρος που δημιουργήθηκε για να καλύψει τις ανάγκες ταφής των νεκρών από την πείνα, κατά τη διάρκεια της Κατοχής και της Αντίστασης.
Οι Γερμανοί έφυγαν. Τα χρόνια πέρασαν. Ιδρύθηκε η ΔΕΗ και το κάρβουνο σταδιακά σταμάτησε να μεταφέρεται στα «γήπεδα». Ο χώρος της σημερινής πλατείας έμεινε άδειος και κάπως παραμελημένος. Οι παλιότεροι κάτοικοι της περιοχής θυμούνται ένα κανονικό γήπεδο μπάσκετ και κάτι σαν πάρκο ή παιδική χαρά. Μέχρι που ξεκίνησαν τα έργα του Μετρό. Και μπήκαν αυτά τα ωραία μεταλλικά πάνελ σε όλη την έκταση της σημερινής πλατείας.
Στις 26 Μαΐου 2007 εγκαινιάστηκε ο σταθμός του Μετρό με το όνομα Κεραμεικός. Τα μεταλλικά πάνελ και οι γερανοί σταδιακά εξαφανίστηκαν, αποκαλύπτοντας την επί χρόνια εξαφανισμένη πλατεία. Η περιοχή επιτέλους έπαψε να είναι διχοτομημένη!
