Skip to content
Home » Σπουδάζοντας στη Μόσχα την εποχή του Γκορμπατσόφ

Σπουδάζοντας στη Μόσχα την εποχή του Γκορμπατσόφ

    Σπουδάζοντας στη Μόσχα την εποχή του Γκορμπατσόφ

    Published
    Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ (Alma Mater)

    Σπουδάζοντας στη Μόσχα την εποχή του Γκορμπατσόφ

    Published
    Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ (Alma Mater)
    H Μαρία Τσαντσάνογλου διηγείται τις πρώτες μέρες της στο οικοτροφείο του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ όταν το 1988 μετοίκησε στη Μόσχα για να μελετήσει την περίοδο της ρωσικής πρωτοπορίας

    Υστερα από μια πολύωρη πτήση με την πολωνική αεροπορική εταιρεία Lot, έφτασα στο G-Ζ, στο κεντρικό κτίριο του Κρατικού Πανεπιστημίου Λομονόσοφ στη Μόσχα. Τρεις η ώρα τα ξημερώματα της 10ης Σεπτεμβρίου 1988. Είχα πάει συνειδητά, στον αισιόδοξο καιρό της περεστρόικα, για να μελετήσω την περίοδο της ρωσικής πρωτοπορίας και τα χρόνια 1910-1920.

    Το δωμάτιό μου βρισκόταν στη Ζώνη Γ, στον τέταρτο όροφο. Ήταν ψηλοτάβανο με πορτοκαλί τοίχους. Μετά την εξώπορτα υπήρχε ένας προθάλαμος, δεξιά ήταν η τουαλέτα και αριστερά το μπάνιο. Μπροστά το μεγάλο τετράγωνο δωμάτιο με δύο μεγάλα διπλά παράθυρα και έπιπλα της δεκαετίας του 1950 από βαρύ σκούρο ξύλο.

    Κρεβάτι με στρογγυλεμένο μεταλλικό σκελετό, ένα μεγάλο τραπέζι με συρτάρι, ένα κομοδίνο, δύο καρέκλες με ψηλή μονοκόμματη ράχη. Εντοιχισμένες ντουλάπες, μια πανέμορφη βιβλιοθήκη με γυάλινες προθήκες.

    Η βιβλιοθήκη είχε και ενσωματωμένο σεκρετέρ που ο πάγκος του κλείδωνε με ένα μικρό κλειδί σε σχήμα τριφυλλιού. Όταν άνοιγε, αποκάλυπτε μολυβοθήκες, συρταράκια, βάση για μελανοδοχείο και καμπυλωμένες θήκες για ξύστρες, γομολάστιχες και συνδετήρες.

    Στο κτίριο υπήρχαν γυμναστήρια, πισίνα, θέατρο, αίθουσες συναυλιών, κινηματογράφος, ένα μουσείο γεωλογίας, ταχυδρομείο, τηλεφωνείο, μαγαζιά τροφίμων, φαρμακείο, βιβλιοπωλεία και πολλά αναγνωστήρια.

    Εκεί παρακολούθησα διάλεξη του 92άχρονου Lev Theremin (Λεβ Θέρεμιν), άκουσα τους φοβερούς Ούγγρους Kampec Dolores, ξενύχτησα με τους The Ex και πήγαινα στις απαγγελίες των εννοιολογικών ποιητών.

    Η ζωή στο Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ ήταν οργανωμένη με τέτοιον τρόπο που ήταν σχεδόν αδύνατον να μην είναι κανείς συμμετοχικός.

    Ένα Σάββατο στα μέσα Οκτωβρίου χτύπησε στις οκτώ το πρωί η πόρτα μου. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και άνοιξα μισοκοιμισμένη. Είδα μπροστά μου μια ψηλή αντρική φιγούρα με άσπρη ολόσωμη φόρμα, στο κεφάλι πορτοκαλί κασκέτο με διαφανές πλαστικό κάλυμμα που προστάτευε το πρόσωπο, μπότες και γάντια, μια φιάλη κρεμασμένη στον ώμο με λάστιχο που κατέληγε σε μια μικρή κάνουλα την οποία κρατούσε σαν καλάσνικοφ στο αριστερό του χέρι.

    Μου άρεσε τόσο πολύ η λατινική λέξη dezinsektor που μου ζωντάνεψε εικόνες από τον «Blade Runner», τον Μαγιακόφσκι και τον Ταρκόφσκι

    Νόμισα πως η εμμονή μου στη ρωσική πρωτοπορία με έκανε να βλέπω φουτουριστικά όνειρα.

    «Γιατί δεν εκκενώσατε ακόμη το δωμάτιο;» με ρώτησε. «Δεν καταλαβαίνω, ποιος είστε και τί θέλετε;» είπα ψελλίζοντας. «Δεν διαβάσατε τον πίνακα ανακοινώσεων; Είμαι ο dezinsektor».

    Μου άρεσε τόσο πολύ αυτή η λατινική λέξη που μου ζωντάνεψε εικόνες από τον Blade Runner, τον Μαγιακόφσκι και τον Ταρκόφσκι. Για καιρό την είχα σημειωμένη με κεφαλαία γράμματα στο τετράδιό μου με σκοπό κάποια στιγμή να γράψω ένα διήγημα γι’ αυτό τον dezinsektor, δηλαδή τον απεντομωτή.

    Επειδή δεν ήμουν αρκετά πειθαρχημένη ώστε να διαβάζω κάθε μέρα τον πίνακα ανακοινώσεων και να ξέρω ότι στις οκτώ το πρωί έπρεπε να είχα κλείσει σε συρτάρια όλα τα αντικείμενα του δωματίου, να μην είχα ούτε ίχνος από τρόφιμα εκτεθειμένο και τα σεντόνια μου και τα ρούχα μου να βρίσκονται ασφαλισμένα μες στην ντουλάπα, ο dezinsektor μου έκανε τη χάρη και μου είπε ότι θα πάει πρώτα στο διπλανό δωμάτιο και θα επιστρέψει σε 15 λεπτά.

    Ντύθηκα, μάζεψα τα πάντα, πήγα για καφέ στην τραπεζαρία και μετά στο αναγνωστήριο. Ζήτησα τον πρώτο τόμο των ποιημάτων του Μαγιακόφσκι. Αργά και ψιθυριστά διάβασα το πολύ νεανικό του ποίημα «Εγώ».

    Εκεί που οι πόλεις

    κρέμονται

    και που στον βρόχο του σύννεφου

    πάγωσαν

    οι πύργοι.

    banner_300_250
    Picture of Μαρία Τσαντσάνογλου
    Η Μαρία Τσαντσάνογλου είναι ιστορικός τέχνης και διευθύντρια του MOMus – Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης – Συλλογής Κωστάκη

    Κεντρική φωτογραφία
    Μαρία Τσαντσάνογλου

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Λαύριο ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ shortstories ΓΙΟΥΛΗ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ
    Short

    Συσσίτια από ασήμι στο κατοχικό Λαύριο

    Η Γιούλη Χρονοπούλου γράφει στο Short Stories για τους θαρραλέους εργαζομένους στο Λαύριο που εκμεταλλεύτηκαν το αργυρούχο μετάλλευμα κάτω από τη μύτη των καραμπινιέρων