Οι λέξεις μας δεν είναι απλές λέξεις που αιωρούνται και χάνονται στον αέρα. Είναι δυνάμεις που επηρεάζουν την αρμονία μιας κοινωνίας. Ταράζουν την ψυχική γαλήνη και ευζωία των συνανθρώπων μας. Έγινε ντόρος τον τελευταίο καιρό με τη λέξη «χοντρή» που αφαιρέθηκε από το γνωστό τραγούδι που ερμηνεύει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, σε μια προσπάθεια αυτό να συνταιριάξει με τη σύγχρονη επιταγή της πολιτικής ορθότητας.
Κατανοώ ότι για πολλούς ανθρώπους η προσκόλληση στην πολιτική ορθότητα μπορεί να μας οδηγήσει σε υπερευαισθησία και σε έλεγχο του λόγου, όπως και σε αστυνόμευση της προσωπικής έκφρασης.
Και αν δεν συμφωνώ με την αφαίρεση της λέξης από ένα τραγούδι το οποίο ήταν βασικό κομμάτι του τόσα χρόνια, θεωρώ πως πρέπει να οριοθετήσουμε το μέτρο ανάμεσα στην ελευθερία της έκφρασης και την προσπάθεια να μην προσβάλλουμε τον συνάνθρωπό μας.
Θα κάνω μια αναδρομή πολλά χρόνια πίσω, τότε που ήμουν μαθήτρια γυμνασίου. Τότε που το μυαλό μου δεν γνώριζε σε βάθος την έννοια του ρατσισμού, δεν είχε έρθει σε επαφή με τη φιλοσοφία της πολιτικής ορθότητας, δεν είχε φτάσει και ηλικιακά σε ένα επίπεδο να σκεφτεί πιο μακρινά ίσως.
