Νοσταλγώ τις ημέρες των γιορτών ως ξεγνοιασιά, θαλπωρή με οικείους, κρασάκι και καλή παρέα. Ποιος θέλει να εργάζεται χριστουγεννιάτικα διανύοντας χιλιόμετρα καθημερινά και ξεναγώντας στο κρύο ή το χιόνι; Αλλά και ποιος θα συνοδεύσει τις ομάδες τουριστών που έρχονται για τις γιορτές;
Πρόκειται συνήθως για ανθρώπους τρίτης ηλικίας που δεν θέλουν να επιβαρύνουν τους δικούς τους, όπως λένε. Ή που δεν έχουν συντροφιά και θέλουν να κοινωνικοποιηθούν σε ένα οργανωμένο ταξίδι.
Η πρώτη δυσκολία ενός ξεναγού είναι οι συνθήκες που καλείται να διαχειριστεί: κρύο, ίσως βροχή ή καταιγίδα, ακόμη και χιόνι στους αρχαιολογικούς χώρους. Πρέπει να πραγματοποιήσει κάθε σταθμό-επίσκεψη όπως περιγράφεται στο πρόγραμμα, ακόμη και αν αυτό είναι ολόιδιο με το θερινό. Κι ας κλείνουν νωρίτερα αρχαιολογικοί χώροι και μουσεία.
«Λέγε πιο λίγα, τρέξ’ τους και θα βγει το πρόγραμμα» η απάντηση από το τουριστικό γραφείο. «Δουλειά σου είναι να βγει το πρόγραμμα, επαγγελματίας είσαι».
Κάνε την Ακρόπολη υπό βροχή και προσοχή μη γλιστρήσει κανείς και τον τρέχεις στο νοσοκομείο. Ο τουρίστας έχει αγοράσει αυτό το πρόγραμμα. Τι να του πρωτοεξηγήσεις; Ότι είναι επικίνδυνο; Ότι τα σκαλιά της Ακρόπολης θα καλυφτούν από χειμάρρους και δεν θα ξέρει πού να βάλει το πόδι του για να κατέβει;
Ακρόπολη, Μουσείο Ακρόπολης, βόλτα στην Πλάκα, Αρχαιολογικό Μουσείο και δείπνο το βράδυ –όλα σε μια μέρα– και είδε ο τουρίστας την Αθήνα με τα λαμπιόνια της.
Την επόμενη μέρα αναχώρηση στις 7.30. Τρέχεις να προλάβεις να δείξεις τον Ισθμό, την Επίδαυρο, το Ναύπλιο, τις Μυκήνες και να κοιμηθείς στην Ολυμπία. Μαύρο σκοτάδι φτάνεις, αλλά δεν τελειώνει εκεί η μέρα ενός ξεναγού. Ακολουθούν το δείπνο, οι αλλεργίες, η ανάγκη κάποιου τουρίστα να τον προσέξεις.
Την επόμενη Ολυμπία. Εκεί, όταν έχει καταιγίδα, το στάδιο το βλέπουμε σε βερσιόν πισίνας. Διανυκτέρευση προβλέπεται στους Δελφούς. Το στροφιλίκι μες στο μαύρο σκοτάδι τρομακτικό. Την επόμενη μέρα ξενάγηση στους Δελφούς.
