Γυρνώντας να πάρω το αμάξι, παρατήρησα ότι ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο έκανε την εμφάνισή του. Πίσω από μια άσχημη πολυκατοικία στους Αμπελοκήπους. Ουδεμία σκέψη πέρασε για κλήση.
Το πρωί, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βρω θέση για να παρκάρω, άφησα το αμάξι σε ένα στενό δρόμο με άσχημους τοίχους και ένα μεγάλο πάρκινγκ στα αριστερά. Περπάτησα λίγο με κατεύθυνση την οδό Μιχαλακοπούλου.
Στη διασταύρωση, γύρισα για να δω το αμάξι για τελευταία φορά. Περισσότερο για να βεβαιωθώ ότι είχα σταματήσει κοντά στο πεζοδρόμιο και είχα κλείσει τον καθρέφτη. Αντ’ αυτού, το μάτι μου έπεσε σε μια φθαρμένη ταμπέλα. Ανέγραφε την ονομασία της οδού που κάποιος, πριν από πολύ καιρό, είχε βιδώσει στον τοίχο μιας παλιάς μονοκατοικίας με ξύλινα παντζούρια. «Οδός Κανδάνου».
Μπροστά από το αμάξι είδα μια ταμπέλα χρώματος μπλε με τον λατινικό αριθμό Ι στο κέντρο της. Τα σύννεφα είχαν καλύψει τον ουρανό· έπρεπε να βιαστώ.
Το απόγευμα κατά τις 6.00 ξεκίνησα να πάρω το αμάξι για να γυρίσω. Μέχρι τις 7.00 θα έπρεπε να έχω επιστρέψει για να πάρω την κόρη μου από το φροντιστήριο αγγλικών και τον γιο μου από το μάθημα τζούντο. Αν και θα προτιμούσα να έμπαινα σε ένα αεροπλάνο, να έπεφτα με αλεξίπτωτο στη μέση της ερήμου, να έτρωγα καμήλα βραστή και να κοιμόμουν σε μια άνετη σκηνή με θέα τα αστέρια.
Στρίβοντας από τη Μιχαλακοπούλου προς την Κανδάνου, είδα ένα άσπρο χαρτί στερεωμένο στον αριστερό υαλοκαθαριστήρα. Πλησιάζοντας, το είδα πιο καθαρά. Ήταν κλήση για παράνομη στάθμευση. Φαίνεται τελικά ότι η πινακίδα με τον λατινικό αριθμό σήμαινε ότι δεν επιτρεπόταν η στάθμευση στην οδό Κανδάνου.
Ο αστυνομικός που την είχε αφήσει δεν γνώριζε τίποτε, απλώς έκανε το καθήκον του. Είδε ένα κόκκινο αμάξι με κλειστό καθρέφτη να έχει σταματήσει μπροστά από μια ταμπέλα με τον λατινικό αριθμό Ι που απαγόρευε τη στάθμευση.
