Το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του 110 ετών τσιμεντάδικου της ΑΓΕΤ στον Παγασητικό αποτελεί ένα χρόνιο πρόβλημα. Ειδικά τα τελευταία 20 χρόνια ο τοπικός Ιατρικός Σύλλογος και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας έχουν αποδυθεί σε αγώνα για να καταγράψουν τα στοιχεία του, προκειμένου να προστατευτούν η ζωή και η υγεία των κατοίκων στο Βόλο.
Αλλά η βιομηχανία και η πολιτεία –υπουργείο, περιφέρεια, δήμος– προτιμούν να συσκοτίζουν το πρόβλημα αντί να βοηθούν. Έτσι η καχυποψία μεγαλώνει και μαζί της το οικολογικό κίνημα.
Μετά την αρθρογραφία και τα υπομνήματα, τις διαδηλώσεις που αντιμετωπίζονται βίαια, τις μηνυτήριες αναφορές που τίθενται στο αρχείο –και ενώ ο δήμαρχος καλεί τους διαμαρτυρόμενους να το βουλώσουν (!) ή τους συκοφαντεί ως εγκάθετους και υπηρέτες άλλων συμφερόντων (τα οποία φυσικά δεν κατονομάζει, αφού δεν υπάρχουν)– το μόνο που μένει στους πολίτες είναι να μπουν μπροστά και να σαμποτάρουν (προφανώς συμβολικά και προσωρινά) τις εργασίες, προκειμένου να αφυπνιστεί η κοινωνία η οποία –όχι μόνο τοπικά– βρίσκεται σε περίοδο αφασίας.
Και τότε έρχεται η ώρα των SLAPP. Των μηνύσεων και αγωγών κατά των διαμαρτυρόμενων πολιτών με σκοπό τον εκφοβισμό και τη φίμωσή τους. Τέτοιες στον Βόλο έχουμε δει πολλές, συχνά με δράστη την ίδια τη δημοτική αρχή που ενώ παριστάνει την ουδέτερη για τον πολύ κόσμο, στην πραγματικότητα είναι το πιο πιστό σκυλί των συμφερόντων.
Η ΑΓΕΤ στον Βόλο δεν καίει τα υπολείμματα της ανακύκλωσης των απορριμμάτων της πόλης. Επιδοτείται για να εισάγει σκουπίδια από αλλού (Ευρώπη, Αφρική) και να τα καίει εδώ. Μετατρέπει δηλαδή την πόλη μας σε σκουπιδότοπο μιας ευρύτερης περιοχής. Το γεγονός αυτό θα έπρεπε να είναι αρκετό για να ξεσηκωθούν και οι πέτρες.
