Skip to content
Home » Ζυμώνοντας πιροσκί με τη ζεστασιά και τη νοστιμιά του Πόντου

Ζυμώνοντας πιροσκί με τη ζεστασιά και τη νοστιμιά του Πόντου

    Ζυμώνοντας πιροσκί με τη ζεστασιά και τη νοστιμιά του Πόντου

    Published
    Η Ξένια Σπυριάδη (δεύτερη από δεξιά) στην κουζίνα του ΑΖΟΥΧ

    Ζυμώνοντας πιροσκί με τη ζεστασιά και τη νοστιμιά του Πόντου

    Published
    Η Ξένια Σπυριάδη (δεύτερη από δεξιά) στην κουζίνα του ΑΖΟΥΧ
    Η Ξένια Σπυριάδη μιλάει στο Short Stories για την ιστορία πίσω από το μαγαζί της ΑΖΟΥΧ στην Κυψέλη όπου η ίδια φτιάχνει παραδοσιακά ποντιακά πιροσκί, η συνταγή των οποίων πηγαίνει πίσω στους Πόντιους του Καζακστάν

    Η ιστορία μου αρχίζει το μακρινό 1965 στο Καζακστάν, όταν τον κρύο Γενάρη εκείνου του χρόνου ήρθα στον κόσμο. Στο Καζακστάν είχαν καταλήξει οι δικοί μου μετά τους διωγμούς των Ποντίων. Κάποια στιγμή δόθηκε η δυνατότητα σε αυτούς που είχαν ελληνική υπηκοότητα να γυρίσουν, αν ήθελαν, στην πατρίδα τους.

    Το 1966 μαζί με τις αποσκευές τους οι δικοί έφεραν και κομμάτι της κουζίνας από το μέρος στο οποίο γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Έτσι λοιπόν ήρθαν και τα πιροσκί στη ζωή μου.

    Νόστιμα, γρήγορα, χορταστικά. Μεγάλωσα λοιπόν σε μια κουζίνα που είχε τη χαρά να ταΐζει εννιά άτομα. Μεγάλωσα βλέποντας τα στρουμπουλά χέρια της μητέρας μου να χειρίζονται το αλεύρι σαν να ήταν προέκτασή τους. Με μεζούρα την αγάπη της για αυτά που έφτιαχνε. Όταν τη ρωτούσες πόσο αλάτι, πιπέρι, λάδι, νερό βάζει σε αυτό που φτιάχνει σου έλεγε: «Ε να. Tόσο».  

    Τα πάντα οφείλονται στα χέρια της Κίτσας, της μητέρας μου, η οποία νερό έβραζε, νόστιμο γινόταν. Ποτέ δεν τη βοήθησα, αλλά πάντα την παρατηρούσα.

    Γύρω στα 20 μου βρισκόμουν στο εξωτερικό και έτυχε να παρακολουθήσω πολλές μαγειρικές εκπομπές. Μέσα μου ένιωθα ένα φτερούγισμα ίδιο με του έρωτα. Είδα, διάβασα, ασχολήθηκα ερασιτεχνικά. Χωρίς μαγειρική εμπειρία ξεκινάω και φτιάχνω ό,τι μπορείς να φανταστείς: φαγητά, σαλάτες, σάλτσες, γλυκά του ταψιού, του κουταλιού, τουρσί, οποιαδήποτε συνταγή έπεφτε στα χέρια μου. Όταν άρχισα να νιώθω ότι θέλω πραγματικά να ασχοληθώ με αυτό, το πιροσκί ήταν η πρώτη και η τελευταία μου σκέψη.

    Με μάγεψε η επαφή με το ζυμάρι, η ποικιλία που μπορείς να τα γεμίσεις (αυτήν τη στιγμή που μιλάμε έχω 6.352 ιδέες!), ο χρόνος που χρειάζεται για να είναι έτοιμα.

    Στα 30 μου ένιωσα έτοιμη να κάνω κάτι δικό μου. Η ιδέα υπήρχε, η θέληση υπήρχε, η διάθεση υπήρχε. Αλλά υπήρχαν και εμπόδια…

    Τα πάντα οφείλονται στα χέρια της Κίτσας, της μητέρας μου, η οποία νερό έβραζε, νόστιμο γινόταν. Ποτέ δεν τη βοήθησα, αλλά πάντα την παρατηρούσα

    Άφησα την επιθυμία μου σε μια άκρη του μυαλού μου και προχώρησα. Πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια προχωρώντας.

    Το 2023 με βοήθεια και παρότρυνση της οικογένειας μου βρήκα τον χώρο που βρίσκομαι. Με βοήθεια από φίλους, γνωστούς  μάστορες και συγγενείς, βούτηξα! Άνοιξα το μαγαζάκι στην Κυψέλη, το ΑΖΟΥΧ, με πρωταγωνιστή το πιροσκί μου και έναν νόστιμο καφέ να το συνοδεύει. ΑΖΟΥΧ στα ποντιακά σημαίνει κολατσιό.

    Τα πιροσκί μου και εγώ τύχαμε μεγάλης αποδοχής από τον κόσμο. Υπάρχουν νέοι που δεν γνωρίζουν καν τι είναι το πιροσκί.  Δοκιμάζοντας έγιναν φίλοι του. Και πώς να μη γίνουν άλλωστε! Μεγαλύτεροι που τα γνωρίζουν, τα γεύονται και επειδή έχουν ξαναδοκιμάσει, την ώρα της σύγκρισης βλέπω στα μάτια τους την απάντηση που περιμένω. Το ζυμάρι μου έχει κερδίσει όλους όσους τα δοκίμασαν.

    Έψαξα την ποιότητα, προσπάθησα για τις τιμές, ξεκουράζομαι φτιάχνοντας πιροσκί. Και χαρίζω το χαμόγελο και την γλυκιά μου κουβέντα σε όσους συναναστρέφομαι στο ΑΖΟΥΧ.

    banner_300_250
    Picture of Ξένια Σπυριάδη
    Η Ξένια Σπυριάδη είναι ιδιοκτήτρια του ΑΖΟΥΧ και ευτυχισμένη με αυτό που κάνει

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Richard C. Ledes Λακάν ταινία Ταινιοθήκη shortstories.gr
    Short

    Ο γάμος των γονιών μου και ο αποχαιρετισμός στον Λακάν

    Ο Richard C. Ledes, πριν από την προβολή της ταινίας του «Adieu, Lacan» στο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου, γράφει στο Short Stories για το πολυδαίδαλο της μετανάστευσης και της ταυτότητας, εμπνεόμενος από τη δική του οικογενειακή ιστορία, αλλά και τους Φρόιντ, Σαΐντ και Λακάν

    ταβέρνα_TEBELIS SYROS_shortstories.gr
    Short

    H θρυλική ταβέρνα του Τεμπέλη στο Βροντάδο της Σύρας

    Ο Λευτέρης Ζάννες ανασύρει μνήμες για λογαριασμό του Short Stories από την ταβέρνα του Τεμπέλη στη Σύρο, στέκι εργατών και φοιτητών, και ιστορίες για τους ξεχωριστούς ιδιοκτήτες του, τον αθυρόστομο Μιχάλη και τη μαστόρισσα στο τηγάνι Μαρουλιώ

    πάστα κασετίνα shortstories
    Short

    Μια παιδική ανάμνηση με γεύση πάστα κασετίνα

    Η Πέπη Γιάννου ανατρέχει για το Short Stories στη γευστική μνήμη της παιδικής της ηλικίας απ’ όπου ξεδιαλέγει μια λαχταριστή πάστα κασετίνα, υπεύθυνη για την έναρξη της καταστροφής της λαμπερής κυριακάτικης αμφίεσής της