Εν αρχή μια παραδοχή. Από κανένα ταξίδι στο πλευρό της ομάδας μου δεν επέστρεψα χαμογελαστός. Φίλοι και γνωστοί μου έχουν αποδώσει τον χαρακτηρισμό του κατσικοπόδαρου. Έχω ταξιδέψει σε πέντε final-4 Ευρωλίγκας (από το Παρίσι το 2010 έως το Κάουνας πριν από λίγους μήνες) και δεν έχω δει τον Ολυμπιακό να σηκώνει το κύπελλο.
Υπάρχει όμως και χειρότερο.
Εδώ και 13 χρόνια δύο φορές έμεινα στην Αθήνα ενώ ο Ολυμπιακός διεκδικούσε τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης. Το 2012 και το 2013. Σωστά μαντέψατε. Τις δύο φορές που έλειπα ο Ολυμπιακός γύρισε στην Ελλάδα τροπαιούχος.
Χειμώνας του 2018. Ο Ολυμπιακός ταξιδεύει στη Χώρα των Βάσκων για αγώνα κόντρα στην Μπασκόνια. Η αναχώρηση για τη Βιτόρια ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου και το παιχνίδι για την επομένη στη Φερνάντο Μπουέσα Αρένα (Fernando Buesa Arena), ενώ η επιστροφή στην Αθήνα θα γινόταν αμέσως μετά τη λήξη της αναμέτρησης.
Επρόκειτο για ιδανική ευκαιρία προκειμένου να δω, έστω για λίγο, τη Χώρα των Βάσκων. Το γεγονός δε ότι υπήρχε και ελληνόφωνος ξεναγός αποτέλεσε ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο.
Όταν τον ρώτησα ποιος είναι ο Φερνάντο Μπουέσα μου απάντησε: «Παλιός παίκτης της ομάδας». Τελικά, όπως θα με μάθαινε η Wikipedia, ήταν πολιτικός ο οποίος δολοφονήθηκε από την ΕΤΑ το 2000.
Ξεπέρασα το γεγονός πως αν δεν υπήρχε το Google θα πίστευα ακόμη ότι ο Μπουέσα μεσουράνησε στην Μπασκόνια και περίμενα την έναρξη του παιχνιδιού.
Δεν θυμάμαι αν ο Ολυμπιακός ήταν φαβορί, αλλά είχε εξαιρετική ομάδα, ικανή να διεκδικήσει τη νίκη. Και ίσως να την έπαιρνε, σκέφτομαι τώρα, αν δεν ήμουν κι εγώ στην εξέδρα. Δεν είναι ότι ηττηθήκαμε. Αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού. Είναι ότι ηττηθήκαμε με διαφορά 30 πόντων (32 για την ακρίβεια, όπως μου θύμισε το Google).