Skip to content
Home » Οι ιστορίες μιας στυλοβάτισσας για το κινεζικό pole dancing

Οι ιστορίες μιας στυλοβάτισσας για το κινεζικό pole dancing

    Οι ιστορίες μιας στυλοβάτισσας για το κινεζικό pole dancing

    Published

    Οι ιστορίες μιας στυλοβάτισσας για το κινεζικό pole dancing

    Published
    Η Λενιώ Λέντζα αφηγείται στο Short Stories το τρυφερό ταξίδι με την ομάδα Στυλοβάτες και το πώς είναι να κάνεις για πρώτη φορά κινεζικό στύλο στην Ελλάδα, που κάποτε αντιμετωπιζόταν με καχυποψία

    Στο Παγκράτι, σε ένα υπόγειο, ένα μαύρο πάτωμα, τρεις κάθετοι μαύροι στύλοι. Σε μια φαινομενικά αυστηρή γεωμετρία ένα ετερόκλητο μείγμα ανθρώπων. Πλάσματα πηγαινοέρχονται, ανεβοκατεβαίνουν στους στύλους, γελούν, παίζουν.

    Σταματά ο χρόνος, όταν ένα από αυτά αποσύρεται και πίσω από αναμαλλιασμένες τούφες δακρύζει. Δεν ξέρει ακριβώς γιατί. Και δεν έχει σημασία. Ένας αυτοματισμός ενεργοποιείται. Μια αγκαλιά από χέρια, μάγουλα, μαλλιά, τζιν παντελόνια και αστεία ιαπωνικά παπούτσια το κυκλώνει.

    Δεν ρωτάει η αγκαλιά. Δεν απαιτεί εξηγήσεις. Ξέρει πως μεγαλώσαμε κάτω από βλέμματα επικριτικά. Ότι έχουμε αγωνίες και θλίψεις. Πως αμφισβητούμε τις δυνατότητές μας, ακόμη και την ίδια μας την ύπαρξη πολλές φορές. Και ότι παίρνει χρόνο να νιώθεις ασφαλής. Το αγκαλιαστό κουβάρι επιστρέφει στον μαύρο τάπητα. Στην ασφάλεια.

    Οι Στυλοβάτες ξεκίνησαν το ταξίδι τους δέκα χρόνια πριν. Ένα εντελώς άγνωστο άθλημα στην Ελλάδα τότε, ο κινέζικος στύλος, που άλλοτε αντιμετωπιζόταν με φόβο, άλλοτε με καχυποψία. Τα γνωστά 3fs (friends, family and fools) ήταν η πρώτη μαγιά. Μια πολύ μικρή ομάδα που με εμπιστεύτηκε, το δοκίμασε κι έδεσε σε μια ξεχωριστή οικογένεια: αυτή που διαλέγεις.

    Στο Παγκράτι, σε ένα υπόγειο, ένα μαύρο πάτωμα, τρεις κάθετοι μαύροι στύλοι. Πλάσματα πηγαινοέρχονται, ανεβοκατεβαίνουν στους στύλους, γελούν, παίζουν

    Η παραπάνω ιστορία είναι πραγματική. Και δεν είναι η μοναδική. Μα κάθε φορά που συμβαίνει αυτή η ανθρώπινη αγκαλιά, ξέρω εκεί και τότε πως πέτυχα ό,τι ονειρεύτηκα. Έναν χώρο όπου η κοινότητα, οι άνθρωποι είναι το πρωτεύον. Όπου κάθε νους, κάθε σώμα είναι μοναδικά και ευαίσθητα. Έχουν τις δικές του αντοχές, δυνατότητες και τα δικά τους όρια. Και αντιμετωπίζονται από όλα μας ως τέτοια. Έναν χώρο απαλλαγμένο από κρίσεις, διακρίσεις, απαιτήσεις, συγκρίσεις, ελέγχους και ανταγωνισμούς.

    Όπου όλα μας εξελισσόμαστε, στον χρόνο και τον βαθμό που μπορούμε, κάτω από το βλέμμα της ευαισθησίας. Συντροφικά. Και όπου (όπως πάντα λέω) «η γυμναστική είναι μια ευχάριστη παρενέργεια».

    Picture of Lenio Lentza
    Η Λενιώ Λέντζα είναι δασκάλα και ακροβάτισσα

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Φώτης Δούσος_Πώς ξεκίνησα να γράφω Πώς ξεκίνησα να γράφω παιδική λογοτεχνία short-stories-gr
    Short

    Πώς έγραψα το πρώτο μου βιβλίο για παιδιά

    Ο συγγραφέας Φώτης Δούσος, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου (2 Απριλίου), γράφει στο Short Stories για τη συγκυρία που τον οδήγησε να στραφεί σχετικά όψιμα στη συγγραφή βιβλίων για παιδιά

    Isavella Bertnan_to-paidiko-chamogelo-pou-enose-ta-dyo-misa-tis-kardias-mou-algeri-kai-gaza
    Short

    Το παιδικό χαμόγελο που ένωσε τα δύο μισά της καρδιάς μου: Αλγέρι και Γάζα

    Η φωτογράφος Ισαβέλλα Μπερτράν γράφει στο Short Stories για το ταξίδι της, τον περασμένο Οκτώβρη, στο Αλγέρι, που συνέπεσε με το αιματοκύλισμα στη Γάζα γεννώντας της ανάμικτα συναισθήματα αλλά και ακλόνητη αίσθηση ελπίδας