Για ένα άρθρο που ετοιμάζω είδα μεταξύ άλλων την κωμωδία Ο φαλακρός μαθητής (παραγωγής 1979) του Ντίνου Κατσουρίδη, σε σενάριο του Γιώργου Λαζαρίδη. Εντόπισα εκεί μια πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά στην αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό των επιθεωρητών. Η αναφορά είναι επίκαιρη ύστερα από 45 χρόνια, με την προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας να επαναφέρει την «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών.
Σύμφωνα με το σενάριο, ο Θανάσης (Θανάσης Βέγγος) είναι κατώτερος δημόσιος υπάλληλος. Αν και κάνει δυο δουλειές για να ζήσει την οικογένειά του, αποφασίζει να επιστρέψει στα θρανία. Θέλει να τελειώσει το γυμνάσιο. Και αυτό για να πάρει προαγωγή έπειτα από 17 χρόνια υπηρεσίας.
Στο σχολείο βρίσκει τον παλιό του μαθηματικό, τον Βεζούβιο (Τίτος Βανδής). Συγκινημένοι θυμούνται τη συμμετοχή τους στην Αντίσταση. «Όρμησε η Γκεστάπο. Το μπλόκο. […] Τότε που βγαίναμε και γράφαμε στους τοίχους συνθήματα. Ζήτω η ελευθερία! Κάτω ο φασισμός! Θάνατος στους προδότες!».
Ο Θανάσης συμβουλεύει τον Βεζούβιο να μιλάει πιο σιγά. Φοβάται ότι θα βρουν τον μπελά τους. Ο Θανάσης έχει αριστερό παρελθόν και δεν πήρε το απολυτήριο. Αντί να πάει στο σχολείο, ανέβηκε στο Βουνό. Κουβαλάει μέσα του τον (βάσιμο) φόβο της εξουσίας.
Την ώρα που ενθουσιασμένοι τραγουδάνε μαζί με τους μαθητές Πότε θα κάνει ξαστεριά, μπαίνουν στην τάξη ο επιθεωρητής μέσης εκπαίδευσης (Νίκος Παπακωνσταντίνου) και ο γυμνασιάρχης (Κούλης Στολίγκας). Σε μια επίδειξη αυταρχισμού ο επιθεωρητής αποβάλλει τον Θανάση από όλα τα γυμνάσια της χώρας.
Η αυστηρότητά του οφείλεται στο γεγονός ότι έχει προηγούμενα με τον Θανάση. Έτσι βρίσκει την ευκαιρία να τον εκδικηθεί. Μένουν στην ίδια πολυκατοικία και δεν μπορεί να χωνέψει ότι οι ένοικοι ψήφισαν τον Θανάση για διαχειριστή αντί γι’ αυτόν. Τονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι είναι ανώτερος από τον Θανάση. «Εγώ είμαι επιθεωρητής μέσης εκπαίδευσης». Όταν εκείνος απαντά «κι εγώ είμαι γραφέας Β΄ σε υπουργείο», ο επιθεωρητής προσβάλλεται.