Χειμώνας του 2010. Κάθε Φεβρουάριο, εμείς οι ξεναγοί, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Ξεναγού στις 21 του μηνός. Καθε Φεβρουάριο ετοιμάζαμε δράσεις και δωρεάν ξεναγήσεις προσπαθώντας να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο, με τους Αθηναίους, για να κάνουμε γνωστό το επαγγελμά μας. Για να μας γνωρίσουν, να μάθουν για την εκπαίδευσή μας και τις σχολές ξεναγών. Να μάθουν ότι είμαστε διπλωματούχοι και ότι είμαστε κάτω απο τη σκέπη του υπουργείου Τουρισμού. Να κατανοήσουν τη διαφορά των διπλωματούχων ξεναγών από τους συνοδούς.
Για να καταλάβουν ότι είναι ένα δύσκολο και απαιτητικό επάγγελμα, με τους ξεναγούς να βρίσκονται μέρες, μήνες, μακριά από τα σπίτια τους, με μια βαλίτσα στο χέρι, να γυρίζουν την Ελλάδα με τουριστικά λεωφορεία, με πλοία και αεροπλάνα, μακριά από οικογένεια και φίλους, και να μεταδίδουν στα εκατομμύρια των επισκεπτών την ομορφιά, τον πολιτισμό, την ιστορία αυτής της χώρας. Για να κατανοήσουν ότι ο ξεναγός δεν είναι απλή δουλειά.
Οι περισσότεροι, όταν ακούν το επάγγελμα «ξεναγός», σκέφτονται: «α, ωραία, κάνετε συνέχεια ταξίδια, διασκεδάζετε, γνωρίζετε κόσμο, βλέπετε ωραία μέρη». Ο ξεναγός όμως είναι ομιλητής, είναι ψυχολόγος, νοσοκόμος, διασκεδαστής. Δεν κάνει απλά μια ξερή παράθεση γνώσεων, ημερομηνιών και γεγονότων. Είναι ο φίλος του επισκέπτη σε μια ξένη χώρα, ο κρίκος, αυτός που θα προσπαθήσει να παρουσιάσει τη χώρα του με τον καλύτερο τρόπο.
Αυτός ήταν ο στόχος. Αυτό έπρεπε να επικοινωνήσουμε στον κόσμο. Και τότε μου γεννήθηκε η ιδέα μιας διάδρασης. Ένα κυνήγι γνώσης. Η γνώση είναι θησαυρός. Ένας κρυμμένος θησαυρός που εμείς έπρεπε να δώσουμε στους Αθηναίους. Να τους φέρουμε πιο κοντά στην ομορφιά αυτής της πόλης, που δυστυχώς όλοι αγαπάμε να την πληγώνουμε.
Ίσως, αν την γνωρίσουμε καλύτερα, να την σεβαστούμε. Να σεβαστούμε τα μνημεία και τα μουσεία της, τους αρχαιολογικούς της χώρους, την ιστορία της, που κρύβεται σε κάθε γωνιά. Έπρεπε λοιπόν να δημιουργήσουμε στους Αθηναίους την αίσθηση της ανακάλυψης.
