Το 1989 και το 1991 ανέσκαψα σε δύο συνεχόμενα οικόπεδα στην οδό Απελλού 3 και 5 στη Θεσσαλονίκη τα κατάλοιπα ενός κτιρίου που το γνωρίζαμε από τις πηγές, αλλά μέχρι τότε δεν είχε έρθει στο φως ανασκαφικά. Έβαζαν τη θέση του υποθετικά στην Άνω Πόλη.
Επρόκειτο για το καμπύλο τμήμα ενός θεατρικού κτιρίου, του θεάτρου – σταδίου της πόλης. Εκεί όπου, κατά τον βίο του Αγίου Δημητρίου, διεξήχθη ο αγώνας του Νέστορα με τον Λυαίο. Η αποκάλυψη αυτή έφερνε τα πάνω κάτω στη μνημειακή τοπογραφία της Θεσσαλονίκης. Όλα όσα είχαν ειπωθεί μέχρι τότε έπρεπε να επανεξεταστούν και να επανερμηνευτούν με βάση το νέο δεδομένο.
Έβρισκαν όμως τη θέση τους πολλά κομμάτια του παζλ, όπως η φυλάκιση του Δημητρίου στο λουτρό της Μακένζι Κιγκ, ο αγώνας του στο κοντινό θέατρο – στάδιο (της Απελλού), η ανέγερση της παλαιοχριστιανικής βασιλικής κάτω από την εκκλησία της Αγίας Σοφίας, η ανέγερση στον τόπο της ταφής του της βασιλικής του Αγίου Δημητρίου.
Έβρισκε και μια λογική εξήγηση γιατί η πομπή της Καταφυγής, μια κατ’ έτος επαναλαμβανόμενη τον μεσαίωνα τελετουργική αναπαράσταση της θανάτωσης του αγίου, ξεκινούσε, σύμφωνα με τις πηγές, από τον ναό της Αγίας Σοφίας.
Το εύρημα ήταν μοναδικό. Έπρεπε πάση θυσία να διασωθεί από την ανοικοδόμηση. Τότε ξεκίνησε ο μεγάλος αγώνας των αρχαιολόγων, των ενσυνείδητων πολιτών, των δημοσιογράφων τοπικών εφημερίδων και αρκετών ευαίσθητων πολιτικών για την απαλλοτρίωση του οικοπέδου στην Απελλού 3. Αυτό στον αριθμό 5 είχε ήδη οικοδομηθεί.
Η πρώτη απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) ήταν να καταχωθούν τα κατάλοιπα του μνημειώδους θεάτρου – σταδίου. Η υλοποίησή της καθυστέρησε με την παρουσία αρχαιολόγων την ημέρα που πήγε το εκσκαφικό μηχάνημα για να καταχώσει τις αρχαιότητες.
Ο αγώνας ωστόσο ήταν ωστόσο άνισος. Ιδιοκτήτης του οικοπέδου ήταν γνωστός δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω και πρόεδρος της ομάδας του Ηρακλή. Είχε μεγάλη δύναμη στην πόλη και την τότε κυβέρνηση.
