Skip to content
Home » Στο ίδιο ταξί με τον Νίκο Κοεμτζή και πώς επέζησα για να το διηγηθώ 

Στο ίδιο ταξί με τον Νίκο Κοεμτζή και πώς επέζησα για να το διηγηθώ 

    Στο ίδιο ταξί με τον Νίκο Κοεμτζή και πώς επέζησα για να το διηγηθώ 

    Published

    Στο ίδιο ταξί με τον Νίκο Κοεμτζή και πώς επέζησα για να το διηγηθώ 

    Published
    Η Μεταξία Τσιποπούλου γράφει στο Short Stories για την αναπάντεχη συνάντηση σε ένα ταξί που είχε πριν από χρόνια με τον Νίκο Κοεμτζή, τον δράστη του πολύνεκρου φονικού του 1973 που έγινε τραγούδι από τον Σαββόπουλο και ταινία από τον Τάσσιο

    Από τους χειμώνες της χούντας έχω μια γενική και αόριστη εντύπωση ψύχους και σκοτεινιάς. Το κέντρο Νεράιδα της Αθήνας, υπόγειο, στην Αγίου Μελετίου, το θυμάμαι. Περνούσαμε καμιά φορά από μπροστά γιατί μέναμε παραπάνω, στην οδό Κυψέλης. Φεβρουάριος ήταν του 1973 όταν έγινε το κακό. Δεν είχε και πολλά συνταρακτικά τότε η ελληνική κοινωνία που θα μπορούσαν να γίνουν γνωστά. Συνέβαιναν βέβαια συνέχεια φρικτά πράγματα, κρυφά, ορισμένα από τα οποία κάποιοι με κάποιον τρόπο τα πληροφορούμασταν.

    Για μέρες ήταν στην επικαιρότητα το πολλαπλό έγκλημα με πρωταγωνιστή τον Νίκο Κοεμτζή. Λούμπεν, περιθώριο, πρώην φυλακισμένοι, μεθυσμένοι, τραγούδια του Βαμβακάρη, αστυνομικοί με ύφος και συμπεριφορά απόλυτης εξουσίας, παραγγελιές, φόνοι. Όταν πολλοί βασανίζονταν, όταν το φοιτητικό κίνημα φούντωνε, όταν σε συμφοιτητές μας κόπηκαν οι αναβολές του στρατού και κατέληξαν να τους «περιποιηθούν» σε κάποιες μακρινές μονάδες.

    Μετά ήρθε η μεταπολίτευση, ο Σαββόπουλος έγραψε Το μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο, συγκινηθήκαμε, μάθαμε κάμποσα για τον Νίκο Κοεμτζή, αρχίζαμε να αναρωτόμαστε για αποχρώσεις που δεν πιστεύαμε ότι μας αφορούσαν προηγουμένως.

    Πέρασαν πολλά χρόνια. Ένα Σάββατο μεσημέρι, στις αρχές του αιώνα μας, ύστερα από μια βόλτα στην Πλάκα ψάχνουμε με τον άντρα μου ταξί για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Σταματάει ένα, καθόταν μπροστά ένας μεσήλικας με μούσι και γκρίζο παλτό. Μας λέει ο ταξιτζής: «Εξάρχεια πάμε, βολεύει;». «Ωραία, κι εμείς εκεί» απαντάω. Καθόμαστε στο πίσω κάθισμα.

    Ο επιβάτης έδειχνε να συνεχίζει μια μακρά κουβέντα με τον οδηγό, σε έντονο ύφος, για κάποια Σταυρούλα που του είχε κάνει κακό. Δεν ήταν και πολύ σαφές. Και ξαφνικά –τι με πιάνει ώρες ώρες;– του λέω: «Μα τι σας έχει κάνει πια αυτή η Σταυρούλα; Σας απάτησε;». Γυρίζει πίσω και με κοιτάει. Αλήθεια σας λέω, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο βλέμμα. Και είχε ήδη τύχει να αντιμετωπίσω το 1973 τέσσερις ΕΣΑτζήδες και μια ανάκριση από έναν αστυνομικό από αυτούς που τιμωρήθηκαν αργότερα.

    Και με αυτό το σκοτεινό βλέμμα μου λέει, δυνατά και καθαρά: «Τον Κοεμτζή δεν τον έχουν απατήσει ποτέ»

    Και με αυτό το απίστευτα σκοτεινό βλέμμα μου λέει δυνατά και καθαρά: «Τον Κοεμτζή δεν τον έχουν απατήσει ποτέ».

    Ας μπορούσα να γινόμουν έντομο και να πετούσα μακριά εκείνη τη στιγμή. Δεν έχω μετανιώσει περισσότερο για καμιά από τις (πολλές) βλακείες που έχω πει κατά καιρούς. Τον κοιτάζω δειλά δειλά, περιμένοντας να δω το στιλέτο στο χέρι του. Ευτυχώς δεν υπήρχε. Είπα κάτι σαν «συγγνώμη», που δεν ακούστηκε καν. Ευτυχώς εκείνη τη στιγμή ο ταξιτζής λέει: «Κομνηνών, φτάσαμε, κατεβαίνεις». Και κατέβηκε.

    Μια ακραία στιγμή βρέθηκα σε απόσταση 40 εκατοστών από κάποιον που είχε σκοτώσει κάμποσους και του έκανα και την πιο ηλίθια και άθελά μου προκλητική ερώτηση του κόσμου.  Ο Αμερικανός σύζυγός μου δεν είχε καταλάβει τίποτε από όλα αυτά. Φυσικά έμεινε άφωνος όταν του εξήγησα με πολλές λεπτομέρειες ποιος ήταν ο συνεπιβάτης μας.

    banner_300_250
    Picture of Μεταξία Τσιποπούλου
    Η Μεταξία Τσιποπούλου είναι αρχαιολόγος, επίτιμη διευθύντρια Υπουργείου Πολιτισμού

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    υπουργειο πολιτισμου
    Short

    Πώς ο Αριστοτέλης με βοήθησε να μη γίνω γενική διευθύντρια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας

    Η επίτιμη διευθύντρια του Υπουργείου Πολιτισμού Μεταξία Τσιποπούλου καταθέτει στο Short Stories τη μαρτυρία της για τη διαδικασία της προφορικής συνέντευξης που έδωσε, στις αρχές του αιώνα, σε ειδική Επιτροπή Κρίσεων

    Άγγελος Χάγιος_Έρωτας και αντίσταση στα χρόνια της xούντας
    Short

    Έρωτας και αντίσταση στα χρόνια της xούντας

    Ο Άγγελος Χάγιος αφηγείται στο Short Stories ένα περιστατικό που έζησε στα κρατητήρια της Καστέλλας τον καιρό της χούντας, το οποίο του έδωσε δύναμη και ανανέωσε την πίστη του στη νικηφόρα έκβαση του αγώνα