Skip to content
Home » Τι γίνεται όταν τα παραμύθια συναντούν τον τρόμο;

Τι γίνεται όταν τα παραμύθια συναντούν τον τρόμο;

    Τι γίνεται όταν τα παραμύθια συναντούν τον τρόμο;

    Published

    Τι γίνεται όταν τα παραμύθια συναντούν τον τρόμο;

    Published
    Ο Αντώνης Τουμανίδης περιγράφει στο Short Stories πως η ανάγνωση του αγαπημένου του αλλά τρομακτικού παραμυθιού των αδελφών Γκριμ τον οδήγησε στη συγγραφή του βιβλίου του «Εφιάλτες & παραμύθια»

    Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…». Έκλεισα το βιβλίο και το άφησα στο γραφείο μου. Μόλις είχα διαβάσει για πολλοστή φορά το αγαπημένο μου παραμύθι: Ρουμπελστίλτσκιν.

    Πάντα μου προκαλούσε εντύπωση το θράσος και η δίχως φραγμούς υπερηφάνεια του μικρού αυτού δαίμονα. Όμως πάντα ένιωθα πως το τέλος της ιστορίας δεν άρμοζε σε έναν τέτοιο χαρακτήρα. Νευριάζει και εξαφανίζεται.

    Όχι, του άξιζε κάτι καλύτερο ή τουλάχιστον κάτι πιο εντυπωσιακό. Και κάπως έτσι ξεκίνησα την έρευνα. Ανακάλυψα πως αυτή η εκδοχή του τέλους της ιστορίας περιλαμβάνεται στην έκδοση του 1812 της συλλογής με παραμύθια Kinder- und Hausmärchen των αδελφών Γκριμ.

    Αυτό όμως που μου προκάλεσε μεγαλύτερη έκπληξη όσο σκάλιζα με ολοένα και αυξανόμενο ενδιαφέρον τις ρίζες των παραμυθιών ήταν πως υπάρχουν ακόμη τρεις εκδοχές για το τέλος της ιστορίας.

    Στην πρώτη ο δαίμονας δραπετεύει πετώντας πάνω σε μια κουτάλα από ένα παράθυρο. Αυτό μάλιστα σκέφτηκα. Αλλά οι άλλες δύο εκδοχές ήταν ακόμη πιο ταιριαστές στον δαίμονα.

    Στην πρώτη εξ αυτών από τα νεύρα του καρφώνει το δεξί του πόδι με τόση δύναμη στη γη με συνέπεια να δημιουργήσει ένα ρήγμα και να καταλήξει στο κενό.

    Στη δεύτερη (περιλαμβάνεται στην επανέκδοση του 1857 της συλλογής των Γκριμ) καρφώνει πάλι το δεξί του πόδι στη γη και τραβώντας με τα χέρια του το αριστερό σκίζεται στα δύο. Το συγκεκριμένο τέλος ήταν μια αποκάλυψη για εμένα.

    Δεν είχα διαβάσει απλώς ένα παραμύθι αλλά και μια ιστορία τρόμου. Αγαπούσα τη λογοτεχνία του φανταστικού και του τρόμου. Εξίσου όμως αγαπούσα τα παραμύθια. Και τα δύο είδη έχουν ένα βασικό κοινό χαρακτηριστικό. Δεν διέπονται από κανόνες και περιορισμούς ως προς το περιεχόμενο.

    «Τι θα γινόταν αν η Ωραία Κοιμωμένη δεν ξυπνούσε;». «Τι θα γινόταν αν η μάγισσα στο ζαχαρωτό σπίτι δεν κατέληγε στον φούρνο;». «Τι θα γινόταν αν…»

    Και τότε μου γεννήθηκαν διάφορα ερωτήματα.

    «Τι θα γινόταν αν τα παραμύθια συναντούσαν τον τρόμο;».

    «Τι θα γινόταν αν η Κοκκινοσκουφίτσα δεν τα κατάφερνε να φτάσει στο σπίτι της γιαγιάς;».

    «Τι θα γινόταν αν η Ωραία Κοιμωμένη δεν ξυπνούσε ποτέ;».

    «Τι θα γινόταν αν ο Αλαντίν έπεφτε θύμα των ίδιων του των ευχών;».

    «Τι θα γινόταν αν η μάγισσα στο σπίτι από ζαχαρωτά δεν κατέληγε ποτέ στον φούρνο;».

    Και άρχισα να γράφω και να σβήνω. Λίγο καιρό μετά το αποτέλεσμα βρισκόταν στα ράφια των βιβλιοπωλείων και είχε τον τίτλο Εφιάλτες & παραμύθια. Στην πορεία το «τι θα γινόταν αν…» με «στοίχειωσε» αναφορικά με την ιστορία μιας μαριονέτας με το όνομα Πινόκιο.

    Πλέον, εννέα χρόνια μετά, επέστρεψα στη σκοτεινή παραμυθοχώρα μου με το Εφιάλτες & παραμύθια 2. Μια φορά παραμυθάς, πάντα παραμυθάς…

    •••

    Το τελευταίο του βιβλίο του Αντώνη Τουμανίδη Εφιάλτες και παραμύθια 2 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis.

    Το σενάριό του Η αληθινή ιστορία του Πινόκιο, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του, έχει αποσπάσει πάνω από 20 διεθνή βραβεία και αυτήν τη στιγμή μεταφέρεται στον κινηματογράφο, στις ΗΠΑ, από την Dark Universe Pictures.

    banner_300_250
    Picture of Αντώνης Τουμανίδης
    Ο Αντώνης Τουμανίδης είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος

    Φωτογραφίες
    Χριστίνα Βούλγαρη

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Ελλάδα Γεωργία Δρακάκη short storiesgr
    Short

    Γιατί ξενοίκιασα το σπίτι μου στην Αθήνα και άρχισα να ταξιδεύω σε όλη την Ελλάδα

    Η Γεωργία Δρακάκη μοιράζεται με το Short Stories την απόφασή της να εγκαταλείψει την ακρίβεια και την τουριστικοποίηση της πρωτεύουσας και να αρχίσει να δουλεύει εξ αποστάσεως, ταξιδεύοντας ανά τη χώρα

    Kleopatra Digka_ t-aniliaga-σιωπηλά παιδάκια-kai-to-paratimeno-paichnidi_aasha-edwards
    Short

    Τ’ ανήλιαγα σιωπηλά παιδάκια και το παρατημένο πλαστικό παιχνίδι

    Η ζωγράφος Κλεοπάτρα Δίγκα γράφει στο Short Stories για τα δύο σιωπηλά μικρά αγόρια που έζησαν στο ενοικιαζόμενο πατρικό σπίτι της, αφήνοντας πίσω τους όταν έφυγαν ένα κόκκινο πλαστικό φορτηγό που έκανε δαιμονισμένο θόρυβο