Skip to content
Home » To ψέμα, ο πατέρας και οι χιονόμπαλες

To ψέμα, ο πατέρας και οι χιονόμπαλες

    To ψέμα, ο πατέρας και οι χιονόμπαλες

    Published

    To ψέμα, ο πατέρας και οι χιονόμπαλες

    Published
    Ο Φίλιππος Μανδηλαράς, σεναριογράφος της ταινίας μικρού μήκους «Οι χιονόμπαλες» του Γρηγόρη Βαρδαρινού, γράφει στο Short Stories για τη σύλληψη μιας ιστορίας που συγκροτείται γύρω από ένα ψέμα για την προστασία ενός μικρού παιδιού

    Πώς είναι να είσαι 10χρονος και να συνειδητοποιείς ότι έχεις μεγαλώσει μέσα σε ένα ψέμα; Και πώς είναι στη συνέχεια όταν χρειάζεται να το αποδεχτείς, γιατί «ήταν για το καλό σου»; Είναι ποτέ ένα ψέμα για το καλό μας; Και πώς συμβιβαζόμαστε τελικά με αυτό;

    Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που είχαμε με τον Γρηγόρη Βαρδαρινό, τον σκηνοθέτη της ταινίας μικρού μήκους Οι xιονόμπαλες που έλαβε μέρος στο Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα για Παιδιά Kiddo του 47ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, όταν σχηματοποιήθηκε η πρώτη ιδέα.

    Ένας πατέρας πάει φυλακή για μια οικονομική ατασθαλία τον καιρό που ο γιος του είναι μόλις τριών χρόνων. Οι γονείς αποφασίζουν να μην του το πουν γιατί φοβούνται. Αποφασίζουν να φτιάξουν για χάρη του μια ψεύτικη ιστορία, ώστε να τον προστατεύσουν.

    Φοβούνται οι γονείς πολύ. Φοβούνται ότι ο μικρός Παντελής θα το κακοπάρει. Ωστόσο φοβούνται και το κοινωνικό στίγμα, το βάρος στους ώμους τους – ούτε και οι ίδιοι ξέρουν ακριβώς τι φοβούνται. Αλλά φοβούνται…

    Κι έτσι φτιάχνουν την ιστορία: ο μπαμπάς βρίσκεται στην Αραβία. Σε έναν τόπο που δεν είναι ακριβώς αληθινός ούτε όμως και παραμυθικός –ό,τι ακριβώς χρειάζονται δηλαδή– και εργάζεται σκληρά ως μηχανικός.

    Καλό ε; Κι ασφαλές… Τόσο ασφαλές ώστε να μπορεί να ζήσει ανέφελα ο Παντελής, μέσα σε ένα καλά προφυλαγμένο πλαίσιο δίχως «μήπως» και «γιατί» για τα επόμενα εφτά χρόνια. Αυτός με τη μαμά στο διαμέρισμά τους, στην πόλη, κι ο μπαμπάς σε κάποια αγροτική φυλακή της ελληνικής επαρχίας.

    Μόνο που κάπως πρέπει να επικοινωνεί ο μπαμπάς με τον Παντελή, δίχως να τον βάλει σε υποψίες. Κάπως απόμακρα και ταυτόχρονα κοντά (αν και το κοντά δεν αναπληρώνεται εύκολα όταν είσαι τόσο μικρός). Αλλά και κάπως ειλικρινά ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του μεγάλου ψέματος.

    Κάπως έτσι λοιπόν προέκυψαν οι χιονόμπαλες: ως πλαίσιο του μεγάλου ψέματος που περικλείει όμως μια αλήθεια.

    Επιλέγοντας ο μπαμπάς να επικοινωνήσει την αλήθεια του μέσα από τις παραστάσεις που περιλαμβάνονται στις χιονόμπαλες, μιλάει κι ας μην τον ακούμε ποτέ

    Επιλέγοντας ο μπαμπάς να επικοινωνήσει την αλήθεια του μέσα από τις παραστάσεις που περιλαμβάνονται στις χιονόμπαλες, μιλάει κι ας μην τον ακούμε ποτέ. Μιλάει και εκφράζει την ανάγκη του να τον γνωρίσει ο γιος του πριν φτάσει η ώρα που θα βρεθούν.

    Μιλάει και εκφράζει τα όνειρά του για το κοινό τους μέλλον. Μόνο που αυτά που λέει, έτσι όπως προσκρούουν στα λεπτά τοιχώματα της κάθε χιονόμπαλας που το περικλείει, ποτέ δεν ξέρει πώς θα φτάσει στα αυτιά του γιου του.

    Κι επιπλέον, όσο μεγαλώνει ο Παντελής, δεν είναι μόνος – έχει φίλους, έχει ζήλιες, έχει κόντρες. Κι αυτές οι κόντρες του αποκαλύπτουν σιγά σιγά κομμάτια της γενικής αλήθειας. Κι αρχίζει κι αναρωτιέται. Και κάπου εκεί φτάνει η ώρα της συνάντησης.

    Η ταινία πραγματεύεται αυτήν τη συνάντηση ως μια ελεύθερη πτώση από ψηλά, σε αληθινές συνθήκες. Ριψοκίνδυνη πτώση αλλά υπέροχη σαν πέταγμα πουλιού. Με μια μαμά εκεί κοντά να δίνει τον χώρο που θα έπρεπε να κατέχει ο πατέρας από την αρχή.

    Μένει πια στον θεατή να απαντήσει πώς θα συμπεριφερόταν αν ήταν Παντελής, τι θα έκανε αν ήταν ο μπαμπάς ή η μαμά. Και να συνδιαλλαγεί με τη διαφορετικότητα των απόψεων που θα συναντήσει γύρω του.

    Καλό ταξίδι λοιπόν έξω από τις χιονόμπαλες!

    banner_300_250
    Picture of Φίλιππος Μανδηλαράς
    Ο Φίλιππος Μανδηλαράς είναι συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Kleopatra Digka_ t-aniliaga-σιωπηλά παιδάκια-kai-to-paratimeno-paichnidi_aasha-edwards
    Short

    Τ’ ανήλιαγα σιωπηλά παιδάκια και το παρατημένο πλαστικό παιχνίδι

    Η ζωγράφος Κλεοπάτρα Δίγκα γράφει στο Short Stories για τα δύο σιωπηλά μικρά αγόρια που έζησαν στο ενοικιαζόμενο πατρικό σπίτι της, αφήνοντας πίσω τους όταν έφυγαν ένα κόκκινο πλαστικό φορτηγό που έκανε δαιμονισμένο θόρυβο