Skip to content
Home » Η γιάγιου μου, ο Χατζιδάκις, ο Βέγγος και η Χρονοπούλου

Η γιάγιου μου, ο Χατζιδάκις, ο Βέγγος και η Χρονοπούλου

    Η γιάγιου μου, ο Χατζιδάκις, ο Βέγγος και η Χρονοπούλου

    Published
    Η γιαγιά της Δήμητρας Μανωλίδου (κέντρο) με τη μητέρα της (αριστερά) και τη θεία της στις αρχές της δεκαετίας του ’70

    Η γιάγιου μου, ο Χατζιδάκις, ο Βέγγος και η Χρονοπούλου

    Published
    Η γιαγιά της Δήμητρας Μανωλίδου (κέντρο) με τη μητέρα της (αριστερά) και τη θεία της στις αρχές της δεκαετίας του ’70
    Η Δήμητρα Μανωλίδου γράφει στο Short Stories για το ανεκπλήρωτο όνειρο της γιαγιάς της να γίνει πιανίστρια, αλλά και για τους σημαντικούς ανθρώπους που εκείνη γνώρισε ως καθαρίστρια στην ΕΡΤ

    Η οικογένεια της γιαγιάς μου ήταν μια μείξη λαϊκού και αστικού στοιχείου. Ο πατέρας της, ο προπαππούς μου, του οποίου πήρα το όνομα, ήταν ένας φτωχός ράφτης από το Γαλαξίδι. Η μητέρα της προσφύγισσα, Σμυρνιά, από εύπορη οικογένεια, που όμως δεν μπόρεσε να πάρει τίποτε μαζί της μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

    Στα νεανικά της χρόνια η γιαγιά μου γνώρισε στο Παγκράτι μια γυναίκα που της εμφύσησε την αγάπη για τη μουσική. Ήταν από αστική οικογένεια της Αθήνας και προσπάθησε να της μάθει τον κόσμο της «καλής κοινωνίας». Τη μνημόνευε συχνά γιατί θεωρούσε πως χάρη σε εκείνη, τη Σοφία Κοφινιώτη, μπήκε στον κόσμο της μουσικής.

    Για να μπορέσει να πληρώνει το ωδείο της, δούλευε παράλληλα σε ένα βιβλιοδετείο. Δυστυχώς δεν της τα έφερε η ζωή όπως ονειρεύτηκε, πάρα τους καλούς βαθμούς στο ωδείο. Έφτασε την ανωτέρα, όπως συχνά έλεγε, αλλά δεν την ολοκλήρωσε, καθώς έμεινε έγκυος.

    Αφού ματαιώθηκε το όνειρό της να ολοκληρώσει τις σπουδές στο πιάνο, προετοίμασε λίγα παιδιά αφιλοκερδώς για να πάρουν το πολυπόθητο δίπλωμα που εκείνη δεν πήρε ποτέ. Παράλληλα, μη έχοντας καμιά βοήθεια από πουθενά, αναγκάστηκε να αφήσει τα δικά της μαθήματα πιάνου και να καθαρίζει σπίτια, να φροντίζει ηλικιωμένους κ.λπ.

    Χρόνια μετά κάποια γειτόνισσα που τη νοιαζόταν της είπε: «Σοφάκι, στην ΕΡΤ ζητούν κόσμο. Θα πάρουν καθαρίστριες. Πήγαινε να κάνεις τα χαρτιά σου». Και πήγε. Ξεκίνησε να εργάζεται το 1970-1971 στην ΕΡΤ ως καθαρίστρια. Έβλεπε από κοντά όλο τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο που τότε δεν ήταν καθόλου παλιός.

    Την κάλεσαν μάλιστα στην εκπομπή 3 στον αέρα, αφιερώνοντάς της ένα 10λεπτο στο οποίο μίλησε για εκείνη, τα παιδιά και τα εγγόνια της και έπαιξε λίγο πιάνο.

    Όταν ήμουν στην Α΄ δημοτικού της ανακοίνωσα πως δεν θα την πω ποτέ ξανά «γιαγιά» και θα την έλεγα «γιάγιου»! Και έτσι έγινε. Η γιάγιου λοιπόν έλεγε με απίθανο τρόπο ιστορίες.

    Η Χρονοπούλου πήρε τα χέρια της γιαγιάς, της τα φίλησε και της είπε: «Αυτά εδώ είναι τα πιο καθαρά χέρια!». Πάντα έλεγε με συγκίνηση αυτή την ιστορία

    Η αγαπημένη στιγμή της ημέρας ήταν όταν την έβαζα να μου λέει για όλους αυτούς τους ηθοποιούς που είχε γνωρίσει από κοντά. Μου μίλησε για πολλούς. Με αστείο τρόπο, με σοβαρό, με απορία, με συμπάθεια, αλλά και με στενοχώρια για κάποιους που της μίλησαν με αγένεια. Κράτησα τρεις ανθρώπους για τους οποίους μου μίλησε με αγάπη.

    Ο πρώτος ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις. Τον θαύμαζε πολύ. Μου έλεγε πως ήξερε πάντα πότε θα περνούσε από το γραφείο του να καθαρίσει και φρόντιζε να της αφήνει πάντα φιλοδώρημα, ακόμη και όταν εκείνος έλειπε.

    Ο δεύτερος ήταν ο Θανάσης Βέγγος. Σε κάποια δύσκολη στιγμή της γιαγιάς, ο Θανάσης Βέγγος έμαθε πως έπρεπε η μητέρα μου να κάνει επέμβαση. Της έδωσε τα χρήματα και την όρκισε να μην το πει ποτέ πουθενά. Ύστερα από πολλά χρόνια το είπε μόνο σ’ εμάς. Σε μια θεατρική παράσταση η μητέρα μου βρήκε τον τρόπο να τον ευχαριστήσει και να του αποκαλύψει την ταυτότητά της.

    Ο τρίτος άνθρωπος ήταν η Μαίρη Χρονοπούλου. Κάποια στιγμή η γιαγιά είχε σφουγγαρίσει μια σκάλα που οδηγούσε σε ένα στούντιο όπου έπρεπε να πάει η Μαίρη Χρονοπούλου. Καθώς στεκόταν, περιμένοντας να στεγνώσει, εκτυλίχθηκε ο παρακάτω διάλογος ανάμεσά τους:

    – Κυρία Μαίρη, περάστε. Θα την ξανακάνω, δεν χάλασε ο κόσμος.

    – Σοφία μου, έκανες τόσο κόπο, αμαρτία να σου λερώσω.

    – Περάστε, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

    – Θα περάσω μόνο γιατί έχω αργήσει, αλλιώς δεν θα πατούσα. Μόνο δώσε μου λίγο το χέρι μη γλιστρήσω.

    – Κυρία Μαίρη, καθάριζα και είναι βρόμικα τα χέρια μου.

    Τότε η Χρονοπούλου πήρε τα χέρια της γιαγιάς, της τα φίλησε και της είπε: «Αυτά εδώ είναι τα πιο καθαρά χέρια!». Πάντα έλεγε με συγκίνηση αυτή την ιστορία.

    Πλέον από τη γιάγιου μου έμειναν οι ιστορίες της, το βιβλιάριο φοίτησής της στο ωδείο και το πιάνο της.

    banner_300_250
    Picture of Δήμητρα Μανωλίδου
    Η Δήμητρα Μανωλίδου είναι αρχαιολόγος

    Κεντρική φωτογραφία
    Από το οικογενειακό αρχείο της Δήμητρας Μανωλίδου

    MORE STORIES

    Μαρία Μανωλίδου_Ο σκύλος της ανασκαφής που δεν του άρεσαν οι αποχαιρετισμοί_ shortstories.gr
    Short

    Ο σκύλος της ανασκαφής που δεν του άρεσαν οι αποχαιρετισμοί

    Η Δήμητρα Μανωλίδου αφηγείται στο Short Stories τη γνωριμία της σε ανασκαφικές εργασίες στα Λιόσια το 2010 με έναν μαύρο σκυλάκο γκριφόν, που την ακολουθούσε παντού κατά πόδας, αλλά αποδείχτηκε πως δεν του άρεσαν καθόλου οι αποχαιρετισμοί

    Αντουανέττα Αγγελίδη
    Short

    Η γιαγιά μου από τη Μαδαγασκάρη και μια στενόμυαλη δασκάλα

    Η Αντουανέττα Αγγελίδη, μια από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του πειραματικού κινηματογράφου στην Ελλάδα, δίνει στο Short Stories την πραγματική ιστορία πίσω από μια σκηνή της ταινίας της «Οι ώρες: Μια τετράγωνη ταινία»

    αντάρτισσα ελεάννα γεωργούλη ηθοποιός short stories
    Short

    Η γιαγιά μου η αντάρτισσα… η γλυκιά μου Βασούλα

    Η Ελεάνα Γεωργούλη διηγείται στο Short Stories την ιστορία της γιαγιάς της, της Βάσως Στροφύλλα, η οποία, αφού εκδικήθηκε τη δολοφονία της αδελφής της από τους χίτες, έγινε αντάρτισσα του ΕΛΑΣ, υπήρξε πολιτική κρατούμενη από το 1947 έως το 1953 και γλύτωσε από θαύμα το απόσπασμα