Κάναμε τους καθηγητές στο Πολυτεχνείο να σηκώνουν αντιδικτατορικά συνθήματα στον πίνακα

Published

15•11•2023

Κάναμε τους καθηγητές στο Πολυτεχνείο να σηκώνουν αντιδικτατορικά συνθήματα στον πίνακα

Published

15•11•2023

Ο Γιάννης Ρέγκας, φοιτητής του Πολυτεχνείου όταν επιβλήθηκε η δικτατορία, θυμάται ιστορίες για τον Ρήγα Φεραίο, τις προκηρύξεις, τα αεροπανό και τις αφίσες

Η δικτατορία των συνταγματαρχών αιφνιδίασε τους πάντες και βρήκε το πολιτικό κίνημα, κόμματα και ηγεσίες, το εργατικό κίνημα, το φοιτητικό ανέτοιμα παρά τους διάφορους σχεδιασμούς.

Παρά τις μαζικές συλλήψεις που έγιναν το πρώτο βράδυ πολλά στελέχη διέφυγαν. Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Τάκης Μπενάς, ο Χρόνης Μίσσιος, ο Μπάμπης Θεοδωρίδης, ο Μίμης και ο Αριστείδης Μανωλάκος, ο Γιώργος Βότσης και άλλοι από την ηγετική ομάδα της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.

Επίσης ο Αντώνης Μπριλλάκης, ο Νίκος Καρράς, ο Βασίλης Νεφελούδης, η Φώφη Λαζάρου, ο Ηλίας Στάβερης και άλλοι που συγκρότησαν γρήγορα το Πατριωτικό Μέτωπο με διάρθρωση σε διάφορους χώρους και τον εργατικό τομέα.

Προς τα τέλη του 1967 –έχει βεβαίως προηγηθεί η συγκρότηση του ΠΑΜ νέων, των εργαζομένων–, τον Δεκέμβρη, συγκροτείται από τις ομάδες αυτές που περάσανε λίγο έως πολύ στην παρανομία και η αντιδικτατορική σπουδαστική οργάνωση Ρήγας Φεραίος.

Ο «νονός» μάλλον είναι ο Τάκης Μπενάς. Υπάρχουν και πολλές κοπέλες όπως η Πόπη Τσεμπελίκου, η Μαρία Καλλέργη, η Πόλυ και η Σελήνη Σαβινίδου, η Ντόρα Κωνσταντίνου, η Μαργαρίτα Γεραλή, η Νατάσσα Μερτίκα και η Κίττυ Αρσένη –οι συγκλονιστικές και αποκαλυπτικές μαρτυρίες των οποίων, μαζί και του Περικλή Κοροβέση, στο Συμβούλιο της Ευρώπης θεμελίωσαν την απόφαση της αποβολής της χώρας από το ευρωπαϊκό πλαίσιο–, η Φρίντα Λιάππα, η Μπούλη (Ευαγγελία) Θεοφυλακτοπούλου, τα υπέροχα κορίτσια της Θεσσαλονίκης, για να αναφέρω μόνο ορισμένα από αυτά που πέρασαν στην ασφάλεια, στις φυλακές και τις εξορίες πολλά χρόνια από τη ζωή τους.

Post Views: 174

Οξυγονοκόλλησαν όλα τα παράθυρα των τουαλετών του Πολυτεχνείου προς την εσωτερική αυλή ώστε να μην μπορεί να αναρτηθεί πανό ή να ρίξουν προκηρύξεις

Δρούσαμε κυρίως μες στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Μοιράζαμε ή ρίχναμε τις προκηρύξεις μας ή αναρτούσαμε και ανοίγαμε πανό. Μάλιστα είχαμε ανοίξει ένα τέτοιο πανό όταν είχε επισκεφτεί τη Νομική ο Παπαδόπουλος.

Τα αμφιθέατρα στο κτίριο Γκίνη του Πολυτεχνείου είχαν διπλούς πίνακες που ανεβοκατέβαιναν. Εμείς πηγαίναμε με τους τσιλιαδόρους μας και γράφαμε στον πίσω πίνακα και όταν ο καθηγητής σήκωνε τον έναν, αποκαλυπτόταν το σύνθημα.

Ο Δημήτρης Ντοκόπουλος κι εγώ είχαμε ειδικότητα να κρεμάμε μεγάλα αεροπανό στην εσωτερική αυλή του Πολυτεχνείου. Πανό κρεμούσαν σε διάφορους χώρους και άλλοι σύντροφοί μας, όπως ο Θανάσης Σκρουμπέλος, ο Πέτρος Μαλιχούδης. Αποτέλεσμα ήταν να οξυγονοκολληθούν για τα υπόλοιπα χρόνια της δικτατορίας όλα τα παράθυρα των τουαλετών του Πολυτεχνείου προς την εσωτερική αυλή, ώστε να μην μπορεί κανείς να αναρτήσει πανό ή να ρίξει προκηρύξεις.

Βγάζαμε και διάφορες αφίσες, τις οποίες φτιάχναμε με πρωτόγονο τρόπο. Χαράζαμε με τα κοπίδια μας τα διάφορα συνθήματα και μετά χρωματίζαμε τις μεμβράνες μας.

Βασικός δημιουργός αυτών των υπέροχων αφισών με σύνθημα «Η Αθήνα στην αντίσταση», τις μήτρες των οποίων έχω ακόμη, ήταν ο Θανάσης Σκρουμπέλος και ο Κώστας Κωσταράκος – ο λαμπρότερος και μακροβιότερος γραμματέας του Ρήγα Φεραίου και ένας από τους μακροβιότερους παράνομους αγωνιστές του 1969.

Τις προκηρύξεις μας τις βγάζαμε με τον ίδιο τρόπο.

Σε όλα τα χρόνια του αντιδικτατορικού αγώνα μπορέσαμε και βγάλαμε περίπου 30 τεύχη του «Θούριου», που πολλά πρωτότυπά τους φυλάω ακόμη. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη αντιστασιακή εφημερίδα με τέτοια παρουσία και συνέχεια. Πολλά τεύχη του «Θούριου» εκτυπώσαμε στο παράνομο τυπογραφείο μας.