Skip to content
Home » Μια σχολική γιορτή κάποιας 17 κάποιου Νοέμβρη

Μια σχολική γιορτή κάποιας 17 κάποιου Νοέμβρη

    Μια σχολική γιορτή κάποιας 17 κάποιου Νοέμβρη

    Published

    Μια σχολική γιορτή κάποιας 17 κάποιου Νοέμβρη

    Published
    Η ηθοποιός Κατερίνα Παπανδρέου ανακαλεί στη μνήμη της για το Short Stories μια σχολική γιορτή για τις 17 του Νοέμβρη, που τη βίωσε βαθιά και ουσιαστικά, με «ένα κρακ στην καρδιά»

    17 του Νοέμβρη 1998. Δ΄ δημοτικού. Θεσσαλονίκη. Καιρός μαλακός αν και συννεφιασμένος.

    (Γιατί στις αναμνήσεις μου η Θεσσαλονίκη έχει πάντα σύννεφα;)

    Ετοιμάζομαι για το σχολείο. Φοράω ένα σκούρο μπλε τζιν και μια κόκκινη μπλούζα με τη Minnie Mouse.

    (Εγώ ήθελα να βάλω αυτήν τη μπλούζα ή η μαμά μου σκέφτηκε ότι ταιριάζει με την ημέρα;)

    Ανεβαίνω στο σχολικό. Λέω από μέσα μου το κείμενο που έχω μάθει απέξω.

    (Μήπως ήταν ποίημα; υπάρχουν ποιήματα για τις 17 του Νοέμβρη;)

    Κέντρο, Νέα Παραλία, Καλαμαριά, Φοίνικας, Θέρμη. Φτάνουμε. Κατεβαίνω. Πάμε στο θεατράκι.

    (Πρώτα γιορτή και μετά μάθημα; ή πρώτα μάθημα και μετά γιορτή; ή μήπως μοναχά γιορτή;)

    Ανεβαίνουμε στη σκηνή. Η σκηνή άδεια. Ένα μικρόφωνο μπροστά. Στο κέντρο. Μόνο του. Κόσμος μαζεύεται. Παιδιά. Δάσκαλοι.

    (Ήρθανε και γονείς; ερχόντουσαν γονείς στις σχολικές γιορτές; μάλλον όχι. ή μήπως ναι;)

    Μετά κενό. Για πολλή ώρα κενό. Καμία ανάμνηση. Καμία πληροφορία. Απολύτως καμία. Σαν να μην ήμουνα εκεί, σαν να μην υπήρξα ποτέ πάνω σε αυτήν τη σκηνή, σαν να μην άκουσα ποτέ τίποτε.

    Εκτός από αυτό: «Τα πολυβόλα σωπάσαν οι πόλεις αδειάσαν και κλείσαν/ κι ένας βοριάς παγωμένος σαρώνει την έρημη γη/ στρατιώτες έρχονται, πάνε, ρωτάνε γιατί πολεμήσαν/ κι εσύ ησυχάζεις το δάχτυλο βάζεις να βρεις την πληγή».

    Και σε αυτό τον τελευταίο στίχο, σε αυτήν τη φράση με το δάχτυλο και την πληγή, με θυμάμαι σαν τώρα να σταματάω το τραγούδι και να κλαίω. Γιατί; Δ΄ δημοτικού. Γιατί να κλαίω; Άβυσσος. Μετά πάλι κενό. Σιωπή.

    (Κι άραγε στ’ αλήθεια συνέβη αυτό το σκηνικό; ή μήπως το έπλασα εγώ με την παιδική μου φαντασία;)

    Κι αν ένα πράγμα εύχομαι για τη Δανάη μου, ενός έτους σήμερα, είναι όταν θα έρθει η ώρα να μάθει γι’ αυτήν τη μέρα, να τη μάθει με τρόπο βιωματικό

    Από όλες αυτές τις σχολικές γιορτές, από τις δώδεκα συνολικά φορές που άκουσα αυτή την ιστορία, από τις έξι φορές στο δημοτικό κι από τις άλλες έξι στο γυμνάσιο και το λύκειο, δεν έχει μείνει στη θύμησή μου απολύτως τίποτε. Παρά μόνο αυτό. Αυτή η στιγμή. Αυτός ο στίχος αυτού του τραγουδιού. Που με πέτυχε εκεί. Στο θεατράκι του δημοτικού μου σχολείου, με το μικρόφωνο στο κέντρο της σκηνής κι εμένα με την κατακόκκινη μπλούζα της Minnie.

    Κι αν σε κάποιους αυτό ακούγεται λίγο, για μένα είναι πολύ. Πολύ αληθινό. Πολύ ουσιαστικό. Πολύ συγκινητικό. Κι αν ένα πράγμα εύχομαι για τη Δανάη μου, που σήμερα είναι μόλις ενός έτους, είναι όταν θα έρθει η ώρα να μάθει γι’ αυτήν τη μέρα, για την ιστορία αυτών των παιδιών πάνω στα κάγκελα, να τη μάθει με έναν τρόπο τέτοιο. Βιωματικό. Ουσιαστικό. Όχι με κούφιες πληροφορίες, όχι με ξύλινες φράσεις ούτε με στείρους αριθμούς. Να τη μάθει όπως της αξίζει. Με ένα κρακ στην καρδιά.

    •••

    Η Κατερίνα Παπανδρέου παίζει στην παράσταση Τανκ / Όλη νύχτα εδώ της ομάδας RMS Mataroa, σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη, που ανεβαίνει από τις 4 Μαρτίου 2024 στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Ιάσονα Χανδρινού.

    banner_300_250
    Picture of Κατερίνα Παπανδρέου
    H Kατερίνα Παπανδρέου είναι ηθοποιός

    Κεντρική φωτογραφία
    Αφροδίτη Ερμίδη

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    ARISTOTELIS SARRIKOSTAS τανκ πολυτεχνείο
    Short

    «Αλκμηνάκι, πάμε να δούμε το τανκ;»

    Η Αλκμήνη Ψιλοπούλου, φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής το 1973, ένιωσε ότι ζούσε την τελευταία της νύχτα όταν βρέθηκε απέναντι στο τανκ που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου

    Photo

    Πολυτεχνείο 1974: Ένας χρόνος μετά την εξέγερση του Νοέμβρη

    Στιγμιότυπα από την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του 1974, που απαθανάτισε ο Νίκος Θεοδοσίου, σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της Camera Zizanio του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους