Skip to content
Home » Περιφρούρηση με καρεκλοπόδαρα, νύστα, πείνα, ολονύχτια πηγαδάκια

Περιφρούρηση με καρεκλοπόδαρα, νύστα, πείνα, ολονύχτια πηγαδάκια

    Περιφρούρηση με καρεκλοπόδαρα, νύστα, πείνα, ολονύχτια πηγαδάκια

    Published

    Περιφρούρηση με καρεκλοπόδαρα, νύστα, πείνα, ολονύχτια πηγαδάκια

    Published
    Ο Ηλίας Μπιτσάνης, φοιτητής Χημικού στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας το1973 και μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Μεσσηνίων Φοιτητών, θυμάται τις στιγμές από τον ενθουσιασμό για την «τριήμερη επανάσταση»

    Τον Σεπτέμβρη ανεβήκαμε με φόρα στην Αθήνα. Γιατί αυτό ήταν το ραντεβού όταν έκλεισαν οι σχολές για καλοκαίρι. Αλλά κυρίως γιατί τον Αύγουστο σε μια ιστορική συνέλευση του Συλλόγου Μεσσηνίων Φοιτητών ανατρέψαμε τη συντηρητική πλειοψηφία του διοικητικού συμβουλίου. Ο σύλλογος ευθυγραμμίστηκε με τους άλλους εθνικοτοπικούς σε αντιχουντική κατεύθυνση.

    Νοικιάσαμε όλοι μαζί οι σύλλογοι από τους νομούς της Πελοποννήσου μια μεγάλη αίθουσα στη Σολωμού, «ανοίξαμε» στους συμπατριώτες φοιτητές – εκατοντάδες νέα μέλη σε λίγες ημέρες.

    «Έβραζε ο τόπος», μια διαδήλωση για τη Χιλή και το πραξικόπημα που διαλύθηκε βίαια, αλλεπάλληλα ψηφίσματα των εθνικοτοπικών συλλόγων, εκδηλώσεις όπως αυτή με τον Χατζηαργύρη από τους Κωνσταντινουπολίτες, βραδιές στις μπουάτ, νύχτες απέραντων συζητήσεων μέσα σε καπνούς και σε τσιγάρα στα φοιτητικά υπόγεια.

    Όλοι πιστεύαμε ότι θα είχαμε μεγαλύτερα γεγονότα από την προηγούμενη χρονιά. Η οργάνωση μέσα από διάφορους δρόμους σε συλλόγους, παρατάξεις και οργανώσεις νεολαίας δυνάμωνε το αίσθημα της αλληλεγγύης και ενίσχυε τη διάθεση για περισσότερο μαχητικές αντιδράσεις.

    Στις 14 του Νοέμβρη ξύπνησα πρωί για να πάω στο πολύωρο και κουραστικό εργαστήριο Ανόργανης Χημείας στη Ναυαρίνου. Και καθώς παλεύαμε με προχοΐδες και δοκιμαστικούς σωλήνες, ακούσαμε φωνές και τραγούδια από την άλλη πλευρά του κτιρίου, στη Σόλωνος.

    Δεν θέλαμε και πολύ να τα παρατήσουμε στη μέση. Τρέξαμε στη Σόλωνος και μπήκαμε στην ουρά της διαδήλωσης που κατέβαινε από τη Νομική καθώς υπήρχε η πληροφορία ότι γίνονται επεισόδια στο Πολυτεχνείο. Κάτι που δεν συνέβαινε.

    Μπήκαμε μέσα. Κάποια στιγμή έκλεισαν οι πόρτες για λόγους ασφαλείας. Νερατζοπόλεμος με τους αστυνομικούς που είχαν ζώσει τον χώρο και έντονες συζητήσεις για το αν θα κηρυχθεί κατάληψη.

    Κάπως έτσι, «χωρίς πρόγραμμα» και αυθόρμητα ξεκίνησε η τριήμερη δική μας «επανάσταση».

    Πέρα από τις αρχικές αντιρρήσεις και επιφυλάξεις οργανωμένων δυνάμεων, στην πορεία όλοι βρέθηκαν μέσα. Ξεδιπλώθηκαν πολιτικές αντιλήψεις, αντιπαραθέσεις στις αλλεπάλληλες συνελεύσεις, συντονιστικές επιτροπές και θέσεις που κλιμακώθηκαν σε πιο πολιτικά αιτήματα.

    Όχι, δεν ήμασταν «ήρωες», νέοι άνθρωποι ήμασταν που αψηφήσαμε την απειλή και «γράψαμε ιστορία» χωρίς να το επιδιώκουμε

    Η περιφρούρηση με καρεκλοπόδαρα, η νύστα, η πείνα, τα ολονύχτια πηγαδάκια, ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, πού το πάμε, τι χαρακτήρα θα έχει η αλλαγή, ποιος θα αντικαταστήσει τη χούντα, πώς θα είναι η δική μας επανάσταση. Και ο φόβος ότι αργά ή γρήγορα κάτι θα γίνει, με το ηθικό να αναπτερώνεται καθώς στο πέρασμα του χρόνου όλο και περισσότεροι έφταναν στο Πολυτεχνείο. Διαδηλώσεις στους δρόμους, λεωφορεία και τρόλεϊ μπογιατισμένα κουβαλούσαν τα συνθήματα της εξέγερσης στις πιο μακρινές περιοχές.

    Πλησίαζε το Σάββατο, όλη η Αθήνα θα βρισκόταν στο Πολυτεχνείο και η χούντα ετοίμασε το έγκλημα. Το απόγευμα της Παρασκευής οι πρώτες πληροφορίες για τραυματίες, οι σειρήνες των ασθενοφόρων και μετά οι αύρες, τα δακρυγόνα που έσκαγαν δίπλα σου, η πολιορκία σε πλήρη εξέλιξη.

    Ο χρόνος χάθηκε. Κάποια στιγμή βρέθηκα στη «βρύση» πίσω από την πύλη. Απέναντι το τανκ, ο προβολέας, η σειρήνα, το κροτάλισμα των όπλων, ο ανατριχιαστικός θόρυβος των ερπυστριών στην άσφαλτο. Η επίθεση, τα παιδιά που έπεφταν, ο αξιωματικός με το όπλο να κραυγάζει «παλιοκουμμούνια», η έξοδος απεγκλωβισμού στα τυφλά, το ανελέητο ξύλο από τους αστυνομικούς, στροφή στη Στουρνάρη μέχρι να βρεθεί «ασφαλής» πολυκατοικία, η νύχτα αγωνίας μέχρι να ξημερώσει.

    Όχι, δεν ήμασταν «ήρωες», νέοι άνθρωποι ήμασταν που αψηφήσαμε την απειλή και «γράψαμε ιστορία» χωρίς να το επιδιώκουμε…

    banner_300_250
    Picture of Ηλίας Μπιτσάνης
    Ο Ηλίας Μπιτσάνης είναι δημοσιογράφος

    MORE STORIES

    Άγγελος Χάγιος_Έρωτας και αντίσταση στα χρόνια της xούντας
    Short

    Έρωτας και αντίσταση στα χρόνια της xούντας

    Ο Άγγελος Χάγιος αφηγείται στο Short Stories ένα περιστατικό που έζησε στα κρατητήρια της Καστέλλας τον καιρό της χούντας, το οποίο του έδωσε δύναμη και ανανέωσε την πίστη του στη νικηφόρα έκβαση του αγώνα